Het is in deze tijd bijzonder om toch op fietsvakantie te gaan. Heel veel reizen kunnen of konden niet doorgaan. Maar Italië heeft het momenteel goed voor elkaar met het coronavirus, dus de reis rondom het Gardameer kon doorgaan. Na het heftige infietsrondje op de flanken van de Monte Baldo wisten we meteen ons te wachten staat deze week: pittige klimmen en technische afdalingen. Eenmaal terug bij het hotel stond er een geweldige maaltijd klaar bij het avondeten! Je hoeft hier echt niet bang te zijn dat je wat te kort komt want na de 3e gang van de 6 heb je eigenlijk al genoeg.
Altissimo
De eerste dag is meteen de zwaarste dag. De Altissimo is een zware klim en de aanloop er naar toe zijn ook al wat hoogte meters. De Altissimo is zo zwaar door het losse gravel waar je bijna geen grip op hebt. Eén foutje en het wordt lopen. Vooral in het begin is de klim echt lastig. Daarnaast is deze klim ook nog erg lang, maar we hebben het gered. Na het eten komt er een prachtige maar technische afdaling met als toetje voor rood ook nog de Navene trail. Dan weet je wel wat je te wachten staat de rest van de week! Maar een prachtige eerste dag.
Het bakkertje in Dro
De tweede dag rijden we een prachtige afwisselende ronde. Een hele andere omgeving dan de eerste dag met meer boomwortel trails en minder stenen. Deze dag lijkt meer op de Ardennen of Duitsland en voor veel Nederlandse en Belgische mountainbikers voelt dit weer vertrouwd aan. In plaats van al die losliggende stenen waar je veel stuurmanskunst voor moet hebben. Op de heenweg komen we langs het bakkertje in Dro. Daar hebben ze heerlijke taartjes en koffie en dat ook nog voor een heerlijke prijs!
Na dat verorbert te hebben staan ons nog een paar gemene klimmetjes te wachten. Het is constant klimmen, maar steeds zit er zo’n gemeen stukje van 25% in waarbij je met hangen en wurgen net op je fiets kan blijven zitten. Daarna de heerlijke bostrails en in een lange afdaling weer terug naar Dro voor een pizza bij de plaatselijke pizzeria. Tenslotte cruisen we heerlijk over het fietspad met af en toe een stuk onverhard weer terug naar Riva.
Limone
Dag 3 is ook een fantastische etappe maar met een paar lastige afdalingen vooral als het een beetje nat is. De eerste klim is echt een heel pittig. We fietsen eerst richting Lago di Ledro waar de rode groep afbuigt naar het meer. Dan wordt het echt stevig klimmen op betonpaden met percentages waar wielrenners geen versnelling voor hebben. Na de klim komt eerst een mooie trail afdaling met flink wat stenen, technisch uitdagend maar wel te doen. Deze gaat over in een afdaling wat lijkt op een soort Romeinse weg. Lastig, want de stenen kunnen snel glad worden en je kan hier je fiets echt niet laten lopen.
Terwijl de snelle rode groep na het eten in Limone weer wegfietsten zien we een gele helikopter hangen op de plek waar we vandaan komen. Het voelt niet goed, het is toch niet iemand van onze groep? Helaas blijkt dit wel het geval. Eén van de deelnemers is lelijk gevallen bij deze afdaling en moet met de helikopter afgevoerd worden. Het is een druilerige dag en dat maakt de afdalingen extra moeilijk. De stenen worden snel spekglad. Extra opletten dus. De rest van de etappe is prachtig maar pittig. We arriveren in het hotel en horen dat er inderdaad één deelnemer is afgevoerd naar het ziekenhuis. De sfeer is die avond wat bedompt.
De Bocca di Fabio trail
De Bocca di Fabio trail is één van de mooiste etappes. Vooral het uitzicht is zeer spectaculair. Helaas kunnen we hier niet veel van genieten want we zitten in de wolken, maar het blijft een spectaculair pad. We moeten wel opletten want er zitten een paar gevaarlijke afgronden bij waar het verplicht is om te lopen om elk risico te vermijden. De tunneltjes waar je doorheen kruipt zijn heel gaaf. Hier kom je echt niemand tegen. De rode groep heeft een hele spectaculaire afdaling met ongelofelijk veel haarspelden (switchbacks). Het vraagt wel wat techniek maar dat is hier ook heel goed te oefenen. Daarna de Tremalzo op met een heerlijke afdaling waar je lekker gas kan geven. Na een heerlijke avondmaaltijd is het goed slapen hier.
Het dak van deze reis
Hoewel het misschien niet het hoogste punt is van deze reis, voelt het wel zo. Want de klim er naar toe is echt een lange klim, met bijna 1800 hm! Daarna een spectaculaire afdaling met echte trails waarna we een stuk op het asfalt afdalen en nog een mooie trail waar nu blijkt een lange trap is aangelegd. De wandelaars roepen nog dat het een wel hele heftige trap is maar we storten ons naar beneden en denderen de eindeloze trap naar beneden. Dan door naar het dorpje Toscolane waar je weer in het echte Italië komt. Heel anders dan Riva, waar het toerisme hoogtij viert. Ze spreken hier geen woord Engels en het echte Italiaanse eten smaakt heerlijk.
Met de pont en de lift
De laatste dag is een hele mooie dag. Eerst met de pont naar de overkant. Alleen dat is al een hele beleving. Het is een half uurtje varen en als we afvaren merken we meteen dat we in het toeristische deel van het Gardameer zitten. We klimmen eerst naar 600 meter en daarna dalen we geleidelijk weer af richting Malcessine waar we de lift nemen. De stenen in de afdaling zijn door de regen spekglad dus we kiezen ervoor om het laatste deel over de weg te gaan. Het weer boven bij de lift blijkt niet zo goed te zijn. Er staat een keiharde wind en de wolken vliegen voorbij. Snel over de top heen en door naar beneden. Daar is het weer wat beter en zo dalen we af naar onze startplek bij Monte Baldo. Daar genieten we weer van een ongelofelijke maaltijd. Zo zijn de koolhydraten weer goed aangevuld om de volgende dag weer naar huis te rijden.
Wil je ook Rondom het Gardameer MTB'en?
Ga naar de reispagina voor meer informatie, data en prijzen.
