Zoals bij elke Vasa reis begint de Livignoweek op de eerste dag met een infietsrondje. En, zoals bij elk infietsrondje, heerst er ook dit keer weer een gezonde spanning. Gewoon even lekker de sfeer proeven. Een blik over het dal werpen, de ijle lucht in je opsnuiven en de stenen onder je banden door horen knarsen.
Wat gaan we doen?
Tijdens het avondeten bespreken we de week. Wat gaan we doen? Behalve mooie tochten rijden gaan we ook tijd besteden aan technisch vaardigheden. Hierdoor zul je met meer vertrouwen en daardoor met meer plezier op je fiets zitten. Neem de dag dat we een liftpas kopen. Door weinig tijd kwijt te zijn aan het klimmen, hebben we veel tijd om te dalen. Ook staan we stil bij de manier van remmen. Als je dit trucje eenmaal doorhebt, hoef je minder vaak te remmen en we hebben het over houding. De meeste tips zijn eye openers waar je meteen iets mee kunt.
Dag 2: krappe bochtjes draaien
We beginnen met krappe bochtjes draaien op een hellend terrein. Het maken van deze bochtjes met een lage snelheid is essentieel om te kunnen blijven fietsen in moeilijke situaties. Het draait allemaal om balans, kijken waar je heen wilt en één worden met je fiets (lees: je maatje).
Dag 3: het is regenachtig
Niet de ideale dag om naar het bikepark te gaan. We besluiten daarom de tocht van dag vier te gaan fietsen. In de steile eerste klim fietsen we in de regen. Boven op is het inmiddels droog, maar er staat een flinke koude wind. Gelukkig hebben we in de afdaling de wind in de rug. In de tweede helft van de afdaling, waar we inmiddels tussen de bomen fietsen, zijn we zo gefocust op het pad dat we, nou ja, ik in ieder geval, de kou vergeten. Bij de lunchplek zien we door het raam de laatste harde bui overtrekken waarna voor de rest van de week de zon doorbreekt.
Dag 4: de dag van het bikepark
Vandaag richten we ons op het bochtenwerk. Sturen met het hoofd, kijken met je navel, het plat gooien van de fiets en corrigeren met de heupen en de knieën. Ook de remtechniek kan weer veelvuldig worden toegepast en ontwikkeld.
Dag 5: met de taxi naar de Zwitserse grens
Direct mogen we aan de bak. Een lastig pad vol bochten en opstapjes, zorgt ervoor dat we er onze aandacht voor de volle 100% bij moeten houden. Het is ook flink klimmen. We vergeten bijna van het mooie uitzicht te genieten. Na ruim een uur ploeteren mogen we weer dalen. Ook hier is het goed opletten en kijken waar we ons voorwiel heen sturen.
Na een bakkie kunnen we een tijd lang ontspannen genieten op de prachtige paden van de Bernina, waarna we beginnen aan de tweede klim van de dag. Deze brengt ons hoog in een prachtige alm, waarbij het pad ongemerkt overgaat van 4 meter naar een trailtje van nog geen dertig cm breed. Daar begint, of liever gezegd eindigt, de stairway to heaven. Wij mogen hier namelijk naar beneden.
De derde klim is ietwat verraderlijk. Het zijn maar vierhonderd hoogtemeters maar je krijgt ze niet cadeau. Elke keer als de afdaling begint en je gaat een hoek om, zie je het pad weer stijgen. We zijn het er allemaal over eens dat dit een prachtige trail is maar het zorgt er wel voor dat we pas rond vijf uur bij het hotel aankomen.
Dag 6: een aangepast programma
De animo voor een lange tocht is gering. Het mooie van Livigno is dat daar gemakkelijk een mouw aan te passen is. We beginnen met een trail naar één van de meest markante uitkijkpunten van het dal. We fietsen deze trail ook weer terug. Op de pas drinken we met z’n allen een bakkie waarna er een paar via een mooie downhill route naar Livigno terugkeren. De rest maakt een mooie lus door een ander dal om vervolgens rond half twee weer in het stadje aan te komen. Te vroeg voor het hotel, precies op tijd om nog een keer een lift te pakken.
Dag 7: de dag van de koninginnenrit
Weer gaan we een nieuw dal in, de klim begint mild. Na ruim een uur is de geleidelijke klim plots overgegaan in een iets minder geleidelijke klim. Werk aan de winkel. Ieder voor zich, knokken tegen de berg. Waar het pad belangrijker is dan het doel. De koninginnenrit brengt ons uiteindelijk tot 2800 meter hoogte. Het pad van de laatste 100 hoogtemeters is van een ander soort. Niet technisch of zwaar, maar “luchtig” zoals de Duitsers zeggen. Wij Nederlanders hebben hier geen woorden voor. Het is een smal slingerend pad aan een helling, een helling die pas stopt bij het meer van Livigno. Dat is luchtig. De afdaling duurt een uur, "tranen" zo mooi.
Livigno, bedankt.
Vasa, bedankt.
Fietsmaten, bedankt.
Wil je ook de MTB-cursus week Livigno fietsen?
Ga naar de reispagina voor meer informatie, data en prijzen.
