Een zeer gemêleerd peloton van 19 renners (6 Rotterdammers, een echtpaar, broer en zus, oom en neef, 2 Hagenezen, 2 Limburgers, 2 fietsvrienden en een Vlaming) en 2 ploegleiders.
Allemaal stonden ze te popelen op zondag 21 juni om te starten met de Jubileum Road TransAlp van Salzburg naar Venetië (10 jarig bestaan van deze Road TransAlp en het 15 jarig bestaan van Vasa Sport fietsreizen).
Kuitenbijter van de eerste orde
De renners moesten zich voor de eerste etappe goed inpakken want de thermometer gaf een maximum van 10 graden aan. Dat deerde verder niet want onder het motto; “slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding” vertrok men vol goede moed richting de eerste klim van de week; de Staller Sattel. De Staller Sattel is een korte maar zeer steile kuitenbijter (misschien wel de steilste van de week), een lekkere klim om de week mee te beginnen dus.
Ondanks het frisse weer werd er heel goed gereden. Eén van de racefietsers vertelde; “je moet niet te snel fietsen want dan zie je niets”, en zo werd er genoten van de uitzichten rondom het Hochkonig gebergte. Aangekomen in Fusch warmde men zich op met een goede kop koffie en een apfelstrudel en vervolgens verzorgde kelner Nico het pastabuffet tijdens het diner.
Persoonlijke records op loodzware klim
De volgende dag was de lucht opgeklaard en brak de zon door, dit zorgde voor adembenemende plaatjes in de klim van de Grossglockner. De dag ervoor had het op deze hoogste pas van Oostenrijk nog gesneeuwd maar tijdens de ‘Vasa Grossglocknerkonig’ waren het perfecte omstandigheden om een goede tijd neer te zetten; iedereen zetten een ‘persoonlijk record’ neer op deze loodzware klim. Eén man stak er echter met kop en schouders boven uit; het was de enige Vlaming in het gezelschap, proficiat! ’s Avonds werd er ter eren van de geleverde prestaties geproost met weizenbier, uitgeschonken in heuse 15 jarige Vasa jubileum glazen.
De volgende dag was het weer helaas weer omgeslagen, de regen kwam met bakken uit de lucht. Dit deed sommige renners besluiten om de trein richting Italiaanse grens te nemen. Gelukkig was de regen maar van korte duur want zodra de Italiaanse grens bereikt was brak de zon door en werd het direct aangenaam warm. De regenkleding kon uit en het peloton moest de benen insmeren met zonnebrand op het terras van Toblach. Het venijn van de derde etappe zat hem in de staart met de Furkelpass.
Nibali moest even omkijken, wat zag hij daar!
De vierde etappe is de absolute koninginnenrit van deze TransAlp, hierin staat namelijk de ‘Sella Ronda’ door de Dolomieten op het programma. De passo Gardena, de passo Sella, de passo Pordoi en alsof dat nog niet genoeg is worden als afsluiter de Passo Falzarego en de Giau achter elkaar beklommen. Er werd afgezien maar ook genoten van de goed lopende beklimmingen en de wonderschone natuur.
Eén renner vond dit nog niet genoeg en besloot (bewust of niet) nog even wat extra kilometers en hoogtemeters te maken door af te slaan richting St. Ulrich en Wolkenstein.
Op de Pordoi kwam de huidige tourwinnaar en tevens Italiaans kampioen, Nibali, de renners tegemoet. Nibali moest even omkijken toen hij de renners uit het vlakke land voorbij zag flitsen.
Tijdens de vijfde etappe was het weer daadwerkelijk omgeslagen naar zomerse tempraturen en dat zou zo blijven tot in Venetië. De vijfde etappe bracht het peloton over de passo Valles en de passo Rolle. De Valles is een absolute killer met lange steile stukken met als beloning een fantastische afdaling met bovendien net nieuw asfalt! Daarna volgt de passo Rolle, die heerlijk omhoog rolt, een ‘echte loper’. Daarna volgt een gigantische afdaling die eigenlijk tot aan de voet van de Monte Grappa loopt.
Gelukkig stond de Monte Grappa pas op het programma voor de zesde en laatste etappe. Eerst kon er genoten worden van een welverdiend Italiaanse diner in Campolongo en op die manier kon men zich voorbereiden op de laatste etappe naar Venetië.
Op naar Venetië maar eerst nog de Monte Grappa over!
Gehuld in het nieuwe TransAlp tenue vertrok iedereen als één grote groep richting de laatste berg van de week; de beruchte Monte Grappa.
Een klein groep was zo slim om de Grappa ‘links te laten liggen’ en direct koers te zetten naar Venetië. Dit groepje genoot onderweg van Italiaanse koffie en een lunch alvorens aan te komen in Malcontenta.
De rest van het peloton bedwong de Monte Grappa vanaf verschillende kanten. Er werd nog één keer gestreden en afgezien op de flanken van deze legendarische klim. Een enkeling maakte dankbaar gebruik van de ‘ploegleiderswagen’ die ze naar de top bracht. Op de top van de Monte Grappa bracht men een snel bezoek aan het indrukwekkende monument op de top voordat er werd begonnen aan de afdaling richting de Pau vlakte om daar rustig uit te fietsen naar Venetië.
Het laatste diner van de week werd genuttigd in een typisch Italiaans restaurant, hier werd overheerlijke vis uit de Middellandse Zee gegeten en daarna nog lang nagepraat onder het genot van huisgemaakte Grappa.
Uniek was dat er op de laatste dag van de trip niet meer gefietst hoefde te worden, maar er een bezoek gebracht werd aan Venetië. Dit bezoek werd door vele ook wel als de zwaarste dag van de week ervaren. Moe en voldaan stapte iedereen na een culturele dag in Venetië de bus in naar de startplaats van de TransAlp; Werfenweng.
Het was een mooie, sportieve en gezellige fietsweek, beste renners; bedankt!
Wil je dit ook beleven? Kijk dan in ons reisoverzicht.
Bekijk de diashow. Ondersteunt je Browser geen flash player? Bekijk dan de foto's op het Picasa webalbum.
