Een pittige, maar fantastische Giro Dolomiti za-za (sept 2015)

Een pittige eerste dag

Na het infietsrondje (wat soms nog best pittig was) met een selecte groep begonnen we met 24 deelnemers aan de eerste etappe. Ruim de helft van de deelnemers had gekozen om zelfstandig met GPS de route te volgen. Een etappe om er even goed in te komen want er moest flink geklommen worden om bij de finish aan te komen. Een pittige eerste dag met gelukkig goed weer en een overbekende cappuccino van Roland de huettewirt die de beste cappuccino maakt van Italië (vindt hij zelf). En toegegeven: hij was heerlijk.

Cappuccino en een regenboog

De reisleider zat er gelukkig de hele week flink naast met de weersvoorspellingen. Het zag er somber uit, en ’s nachts regende het ook behoorlijk. Maar gelukkig wordt het droog ’s morgens droog. Zodra we vertrokken zijn komt de zon ook al snel door en zien we een prachtige regenboog. Bij de eerste beklimming met stijgingspercentages tot 28% kan alle regenkleding weer snel uit. We rijden deze dag richting de Fanes en gelukkig kunnen we van het schitterende uitzicht genieten! Er moeten ook nog wat stukken gelopen worden maar dat hoort bij deze Giro. De derde dag gaan we recht door het hart van de Fanes heen en dat is een pittige dag. Vooral voor rood begint de dag met een echte takkenklim: meteen vanaf de Pederuhutte over de betonplaten omhoog. Stijgingspercentages van 30% zijn geen uitzondering!

Sellamassief

Met een prachtig uitzicht over het Sellamasief fietsen we over het fantastische pad over de Bindelweg. Het is ruig weer met harde wind, maar er zijn toch ook veel wandelaars onderweg waarvoor we af en toe even moeten stoppen.
Daarna maken we de bikeparken boven en onder Canazei nog onveilig. Vooral het eerste deel is een heerlijke flowtrail waar iedereen van geniet. Het tweede deel is technisch lastiger en hard werken! Kortom een dag met fantastische technische trails die alleen voor de supervaardige mountainbiker helemaal zijn te rijden maar dan heb je ook wat!

De Sokkenklim

Bij de Prolongiahutte slapen we ruim boven de 2000 meter. In de briefing was er een supersteile shotterklim aangekondigd. In vroeger tijden werd er voor onmogelijke beklimmingen een paar Vasa-wielersokken uitgeloofd voor iedereen die deze klim fietsend zou halen. Helaas hebben we die sokken niet meer, maar de uitdaging was er nog wel. Iedereen begon vol goede moed aan deze sokkenklim. Na een prachtige trail wordt het pad breder en gaat het gestaag omhoog. In het begin nog goed te fietsen, maar toch al ruim boven de 20%. Bij de laatste twee bochten moet bijna iedereen van de fiets, behalve Christiaan en Jeroen. Hulde: het is daar zo steil dat mijn polar van 30% naar XX% springt. Zeker in combinatie met de losse stenen is het loodzwaar. De gidsen laten zich natuurlijk niet kennen en redden het ook. De beloning is er naar: een prachtig uitzicht en een fantastische afdaling. s’Avonds bij de briefing een eervolle vermelding voor bedwingers van deze sokkenklim en een hersteldrankje als beloning.

Niet uitfietsen

De laatste etappe is ook nog een hele pittige en zeker net rustig uitfietsen. Het is prachtig weer en na de eerste prachtige afdaling is daar de Wurzjoch en een verrukkelijke apfelstrudel. We verzamelen bovenop de Plose voor de laatste afdaling: een zeer technische afdaling over een wandelpad, een pittige aangelegde flowtrail met wel 100 scherpe haarspeldkombochten of wat rustiger uitbollen over de shotter. Iedereen kan op zijn eigen wijze de week afsluiten en er zijn er zelfs die de lift nogmaals omhoog nemen om nog en keer naar beneden te gaan.
Na een fantastische week praten we na onder het genot van een (meestal) weizen, in het zonnetje op het terras. Het was een super gezellige week met een topgroep!

Meer over?

De Giro Dolomiti
Bekijk de reisinformatie

De TransAlps die dit jaar worden aangeboden
Bekijk het reisoverzicht

_{Bekijk hieronder de diashow. Ondersteunt je Browser geen flash player? Bekijk dan de foto's op het Picasa webalbum.}