Gids Rick ging Gravelen in Noorwegen om zo een geweldige gravelbikereis uit te zetten. We nemen je mee langs de highlights van deze reis en natuurlijk heeft Rick nog een mooi verhaal om te delen over deze verkenning.
Rick, vertel eens, hoe was de verkenning van de Noorwegen reis?
Afgelopen zomer ben ik 4 weken met mijn zelf omgebouwde bus/camper naar Noorwegen gegaan met als doel een nieuwe gravelbikereis te maken (en tegelijkertijd vakantie te vieren😉). Het was voor mij de eerste keer dat ik in Noorwegen in de zomer was, dus de uitdaging des te groter om een mooie reis te maken, het land is tenslotte enorm groot.
Volbepakt op reis
Ik had alles bij me in mijn camper; mijn bed, wc, douche, gravelbike, rolski’s, hardloopschoenen, vishengel en hier en daar wat biertjes en wijntjes verstopt om het aangenaam en relatief goedkoop te houden😊. Op het moment dat ik van de boot af reed, was ik al verkocht. Wat een rust, ruimte, natuur en weidsheid. En misschien nog wel fijner dat iedereen elkaar laat leven zonder wat van een ander te willen en dat je, in mijn geval met mijn camper, overal in de natuur mag staan.
Zo ben ik van het zuiden naar het midden van Noorwegen gereden en via andere plekken weer terug naar het zuiden. Hierbij heb ik vele wegen, bergen, fjorden en bergpassen gezien en beklommen. Het was geweldig om iedere ochtend en avond met de kaart op schoot te zitten en te kijken naar mooie plekken waar ik de volgende dag naartoe zou gaan. De variatie in het landschap was enorm.
Vooraf had ik een idee hoe ik de reis wilde gaan maken en hoe de route eruit zou gaan zien, maar dat bleek in de praktijk niet haalbaar en geschikt te zijn. Het was weliswaar landschappelijk heel mooi, maar er waren te weinig aaneengesloten stukken gravel, de wegen waren te druk en het aan- en afreizen was ook niet top.
Puzzelstukjes die op hun plaats vallen
Al snel moest ik mijn plan bijstellen en pas na 2,5 week fietsen, zoeken, verkennen en rijden, vielen de puzzelstukjes op zijn plaats. Na vele kilometers gefietst te hebben, meerdere hongerkloppen te hebben gehad, was de voldoening des te groter dat ik vanuit het niets een geweldige gravelbikereis heb kunnen maken.
Een reis die een zeer hoog gravelgehalte heeft. Een trektocht door en langs een van de mooiste gebieden van Noorwegen en met zeer weinig asfalt. En met verder alles wat je je bij Noorwegen voorstelt: natuur, rust, bergen, fjorden, sneeuwvelden, vergezichten en avontuur. Bovendien fiets je in deze reis over het stuk dat bekend staat als de mooiste fietsroute van Noorwegen; de Rallarvegen.
Nadat ik alle puzzelstukjes heb kunnen leggen, geschikte hotels heb kunnen vinden kan ik niet wachten om mijn enthousiasme met jullie te kunnen delen! Dit is een ervaring die je niet wilt missen.
Wat vind je het leukste/mooiste stuk wanneer we met jou gravelen in Noorwegen?
Ik heb zo veel mooie gebieden gezien: Lysefjord, Lillehammer en Birkebeiner stadion, Jotunheimen, Trollstigen, Telemarkkanalen, Rallarvegen, Beseggen Trail, Peer Gynt Vegen, Auerlandsfjord, Naeroyfjorden, Geiranger, Sognefjord, Dalsnibba, Sognefjellsvegen, Hardangervidda, Flam, Ovre Ahrdal en ik ben er ongetwijfeld nog veel vergeten…
Zelf vind ik het mooiste stuk van deze reis de Rallarvegen. Dit is het laatste stuk van de 6e etappe die iedere niveaugroep rijdt. Waarschijnlijk de mooiste fietsroute van Noorwegen. Langs bergmeren, hoge sneeuwtoppen, sneeuwvelden, kolkende rivieren, geiten, bruggen en fjorden, in een woord: fenomenaal!
Heb je nog een mooi verhaal van iets wat je meemaakte tijdens de verkenning?
Poeh ja, nou ga er maar even voor zitten😉 Diegene die me al (een beetje) kennen weten dat ik bij mijn verkenningen altijd weer bijzondere dingen mee maak en weer met veel anekdotes terug kom. Dat was tijdens het gravelen in Noorwegen niet veel anders. Veel schiet er door mijn hoofd, maar als ik dat allemaal moet gaan vertellen dan wordt het een lang verhaal. Goed, laat ik dan een verhaal vertellen.
De Kjeragbolten
In het begin van mijn reis was ik in het gebied van het Lysefjord/Lysebotn. Een prachtig gebied bergachtig gebied met enkele hoogtepunten, waaronder de Kjeragbolten. Een stuk rots dat ingeklemd zit tussen 2 andere rotsen en wat 1000 meter verticaal naar beneden gaat. Op de foto’s zag het er spannend uit en dit wilde ik graag eens met eigen ogen zien.
Op een zonnige dag werd ik wakker en wilde eigenlijk alles eruit halen, net zoals het leven😉, en had al snel op het idee om al het moois te combineren: fietsen, hardlopen, bovenop de Kjeragbolten te staan en de prachtige weg vanuit Lysebotn omhoog rolskiën. Maar hoe ga ik dit logistiek combineren? Ik bond mijn rolski’s en stokken op mijn rugzak, kleding mee, helm op, hardloopschoenen aan en gaan met die banaan. Op de plek waar ik vertrok en alles stond vast te binden en in te pakken, stond een Nederlandse camper. Ik hoorde: “Jeetje mina, kijk hem daar nou! Wat gaat hij daar nou doen? Dat is toch niet meer normaal?” Je snapt het, mijn dag was al geslaagd.
Met volle bepakking fietste ik richting het Lysefjord waar ik mijn fiets ergens in de berm legde. Mijn hike naar de Kjeragbolten kon starten. Ik startte vroeg, want ik had al gezien en gelezen dat het daar druk is met wandelaars, zeker op een stralend zonnige dag zoals het die dag was. Als snel begon ik te trailrunnen en dat ging als een speer en als snel werd het rustiger. Op een gegeven moment haalde ik 2 jonge Noren in die ook snel omhoog gingen en ze waren waarschijnlijk verbaasd dat iemand ze inhaalde. Dat zorgde voor een band en goede gesprekken volgden.
Beter dat mijn moeder dit niet weet
Om eerlijk te zijn dacht ik er ook aan dat het wel handig zou zijn als zij van mij een foto wilden maken als ik op dat rotsblok zou staan, dus nog meer reden om bij ze te blijven. Eenmaal bij de Kjeragbolten aangekomen begreep ik ineens waarom die beide Noren zeiden dat het niet in hun hoofd op kwam om op die rots te gaan staan. Het was toch wel erg hoog… Ik dacht ik ben er nu toch en als het mijn tijd is, dan is het maar zo (gelukkig hebben we de foto’s nog). Ik klom dus toch op die rots, de foto werd gemaakt en er snel weer af. Poeh! Beter dat mijn moeder dit niet weet.
Wahnsinn
Een andere Noor wilde ons ook nog filmen met zijn drone, wat gave beelden opleverde! Daarna renden we de berg af. Ik vroeg aan de 2 Noren wat ze verder nog gingen doen? “Verder nog doen? We stappen de auto in en rijden naar huis!” Ik vertelde ze over mijn plannen en ze vonden het wahnsinn. Wat wahnsinn op zijn Noors is weet ik niet😉.
Ik kwam terug bij mijn fiets en daalde de vele haarspeldbochten af naar Lysebotn. Daar legde ik mijn fiets ergens in de bosjes, kleedde me om en pakte de rolski's en stokken om vervolgens die weg op te rolskiën. Toen die 2 Noren in hun auto naar beneden reden herkenden ze mij en met open raam toeterden ze en ik zag ze vervolgens nee schuddend in de auto verder rijden. Eenmaal boven gekomen op de rolski’s herkende de parkeerwachter me van een dag daarvoor en was vol ontzag. Ik vertelde wat ik gedaan had en nog wilde doen en hij hielp me een lift terug naar beneden te regelen.
Een bijzondere lift terug
Een paraglider nam me mee en ook de meest mooie verhalen uitgewisseld. Weer terug bij de bosjes moest ik even zoeken waar die fiets ook alweer lag, maar toen ik hem gevonden had was het weer omkleden, alles vastbinden en sjorren en vervolgens weer al die hoogtemeters omhoog fietsen. Een bedankje naar de parkeerwachter en vervolgens verder omhoog met circa 10-12% stijgingspercentage.
Daar maakte ik nog een extra lusje om te kijken of ik daar met mijn camper nog kon gaan staan, wat weer mooie plaatjes opleverde. Uiteindelijk leek het me toch ook wel goed om langzaam weer naar mijn camper terug te gaan want ik was inmiddels al aardig wat uren onderweg. Toen ik bij mijn bus terug was ben ik op de terugweg nog ergens met een tuinstoel in een fjord gaan zitten, heb me gewassen en vervolgens ben ik gaan vissen met een koud biertje erbij. Dat was toch wel een mooie dag die ik jullie niet wil onthouden.
Helaas niet in de reis
Overigens zit dit deel van de verkenning helaas niet in de reis, maar dit was toch wel een mooi dagje die de standaard voor het verdere verloop van de verkenning heeft gezet. Hierdoor is de gravelbikereis in Noorwegen uiteindelijk een unieke reis geworden.
De andere anekdotes die ik heb meegemaakt vertel ik de geïnteresseerden graag zelf wanneer we samen gaan gravelen in Noorwegen!
Wil je verder nog wat met ons delen?
Ja en dat is dat je voor deze reis niet perse een gravelbike nodig hebt. Je kan ook prima gravelen in Noorwegen op een MTB met wat smallere bandjes en met wat minder profiel. Je hoeft dus zeker geen nieuwe gravelbike aan te schaffen als je al een MTB hebt. Op een racefiets is deze reis echter niet te doen.
