De LowLandLadies zijn over de finish!

Klim

In visgraat gaan we omhoog in onze eerste klim. Het is druk maar goed te doen. Een klein beetje letten op ski’s en stokken maar gestaag stappen we door. Op het hoogste punt pakken we een reepje en vervolgen hervatten we ons spoor over de glooiende vlakte. Af en toe zien we een vuur en horen we de aanmoedigingen van de Zweden: Heja Heja! We beantwoorden de kreten door te zwaaien met onze stokken en vragen onszelf af we niet dromen; dit is zóó vet!

IJs en vuur

Bij de eerstvolgende controlepost tappen we energiedrank in onze eigen bekers. Én we trekken een tussenlaagje aan, want het wordt een koude nacht. Na wat warme glazen vocht gaat de rugzak weer op en vervolgen we onze weg. 

Deels afdalend krijg ik (Jacomina) het koud. We stoppen bij een kampvuur om bij te warmen. Een vriendelijke, beschonken Zweed zegt dat we naar binnen moeten gaan, daar is het 30 graden. Ik aarzel, bang voor een warmteklap maar weet ook dat buiten staan geen optie is. Dus ski’s uit en de warmte in bij de haard. Een kwartiertje later ben ik tot op het bot weer warm, heb ik mijn donsjas aan gedaan en durf ik verder te gaan. Gelukkig start de tweede klim meteen bij het huisje. 

Omringd door magisch donker

Door het oponthoud zijn we tot achterin het veld teruggezakt en zijn er nog maar weinig mensen in onze buurt. Ofwel, weinig lichtjes te zien op het parkoers. Het maakt het extra magisch maar we vragen ons stilletjes af of we nog voor de cut-off van Evertsberg zitten. Daar aangekomen blijkt dat we nog nét in de race zijn en na het weggooien van de “niet-te-eten”-wrap gaan we daarom snel verder. In het licht van onze hoofdlampen vervolgen we onze weg.

Onze hoofdlampen doen het goed*. We kunnen de sporen goed volgen maar als het een afdaling is dan wordt het wat lastiger. Hoe steil is deze, hoe lang loopt de afdaling door en zit er scherpe bocht in? We doen het deels op de tast, soms een beetje kamikaze en proesten het uit van het lachen als het niet helemaal soepel gaat. Eten gaat goed, drinken op de posten gaat goed (want ons drinken in de drinkzak is inmiddels bevroren) en we hebben lol - wat wil je nog meer?

Oh ja, we hebben ook flink bekijks met onze kerstverlichting. Om elkaar snel te herkennen onderweg hebben we een bundeltje gekleurde lampjes aan onze rugzak hangen. Dat valt ook anderen op. We krijgen veel opmerkingen (in het Zweeds, maar “jul” snappen we nog wel...). We hebben er in ieder geval de lokale krant mee gehaald.

Aftellen en zonsopkomst

We maken in het tweede deel van de race nog wel iets van de verloren tijd goed, maar helaas niet helemaal. Elke kilometer wordt aangegeven met een bord en bij elk bord gaan onze armen omhoog en vieren we een klein feestje. We zijn vet over de helft en het gaat nog zo goed! Okay, het eten wordt minder lekker maar het lukt nog steeds. Natuurlijk worden we stijver en strammer en vermoeider maar de kilometers tikken we nog steeds af. Aan de horizon wordt het langzaam lichter. De dag begint, we worden ook nog eens beloond met een prachtige zonsopkomst.

Na de laatste post hebben we nog negen kilometer te gaan. Negen kilometer nog maar! We geven elkaar een boks en we vieren al een klein feestje want we weten dat we gaan finishen.

In deze laatste kilometers blikken we terug op ons traject. Op de trainingen die we leuk vonden en de trainingen die minder goed gingen. Een fietsweekend om ons duurvermogen een boost te geven, intervaltrainingen om snelheid te prikkelen, de rondjes in de polder voor de simulatie van de posten, de ellenlange rolski-trainingen op de modderpaden op de Heuvelrug => stuk voor stuk essentiële bouwstenen in ons voorbereidingstraject.

Finish

In de verte zien we de kerktoren van Mora. Het is inmiddels helemaal licht geworden en we dubbelstokken rustig vooruit. De laatste meters omhoog en dan linksaf naar de finish. We komen dichterbij en zien wat bekende figuren achter de streep én we horen gejoel… we prikken wat harder door en komen juichend over de finish.

Een traan en een lach.
We vallen elkaar in de armen en een traan loopt over de wangen. 

Potdikkie - we hebben het gewoon geflikt: 90 kilometer in de nacht gefinisht!

Voor de data-freaks: check hier onze doorkomsttijden.
* Deze lampen leverden een topprestatie: van Sälen tot Mora op 1 accu en nog over…