De Joe TransAlp is een echte klassieker en is samen met de Heckmair Transalp de bekendste mountainbike route over de Alpen. De route is voor het eerst gereden in 1995 door Serac Joe en gaat in 7 etappes door 4 Alpenlanden van Oberstdorf naar Riva del Garda. Deze route is een ‘must do’ voor veel mountainbikers!
Bij Vasa Sport zat deze route voor het eerst in het programma. De 17 deelnemers reden deze bijzondere Transalp in kleine groepjes zelfstandig met eigen GPS en met assistentie van een reisleider en chauffeur.
De Schröffenpass
Op zondagochtend 6 september vertrok de hele groep vanuit het zuiden van Duitsland voor de eerste etappe naar Wald am Arlberg. De eerste 30 kilometer langs de rivier de Iller werd gezamenlijk afgelegd richting de eerste beklimming van de week: de Schröfenpass (1650m). Bij aanvang van de klim spatte de groep uiteen en beklom men op eigen tempo de pas die op de grens ligt van Duitsland en Oostenrijk. De Schröfenpass is een mooie klim die steeds steiler oploopt en waarbij je het laatste stuk naar de pas moet lopen over een smal en geëxponeerd pad met staalkabels om je aan vast te houden. Vanaf de pas daalden we af over een technische trail naar Lech am Arlberg om vanaf daar naar de Freiburgerhutte te klimmen. Wat daarna volgt is een nog technischer trail naar het Klostertal in Vorarlberg. De trail werd extra uitdagend omdat we hem afdaalden door dichte nevel waardoor het zicht slechts een paar meter was. De kop én de spanning was eraf en tijdens het diner in Wald werd de route voor de tweede dag besproken.
Het verlaten Silbertal
De tweede etappe ging door het verlaten Silbertal naar de Heilbronnerhutte op 2300 meter. Voor één van de mountainbikers was het traditionele aantal hoogtemeters nog niet genoeg. Hij reed in zijn eentje nog even 400 extra hoogtemeters door de afdaling van dag 1 tegengesteld te rijden. De rit was zwaar, mooi en lang mede door een pittige looppassage door het Silbertal. Na een welverdiende versnapering in de Heilbronnerhutte was het gelukkig alleen nog maar afdalen naar de finishplaats Ischgl. Hier werden we zoals altijd verwend met een heerlijk pastabuffet verzorgd door Phillip, de eigenaar van het hotel die tevens de was voor ons deed, de receptie bemande, drankjes serveerde en de volgende ochtend alweer het ontbijt opdiende.
In een dag door drie Alpenlanden
Vanaf Ischgl ging de route over de beroemde Fimbapas. Vlak voor deze pas werd er in de Heidelbergerhütte nog even moed ingedronken met koffie en apfelstrudel. Na de Fimbapas kwam direct daarna de volgende klassieker; de Uina Schlucht. Deze dag liep door maar liefst drie Alpenlanden: Oostenrijk, Zwitserland en Italië. Voorafgaand aan de Uina Schlucht werd er door een deelnemer nog een andere vertanding gestoken zodat hij nog soepeler omhoog fietste. Super stoked kwam iedereen binnenrollen in Mals in Zuid-Tirol waar we een fantastisch Italiaans diner kregen opgediend.
Naarmate we verder naar het zuiden trokken werd het warmer en warmer. Het was schitterend nazomerweer met de meest mooie vergezichten. De legendarische Stelvio stond voor de vierde dag op het programma. Alsof dat nog niet genoeg was, werd er voorafgaan aan de Stelvio nog even een onverharde klim van 1000 hoogtemeters gereden die uitkwam in Trafoi. Na die klim kon men zich opmaken voor de 48 wereldberoemde haarspelden van de Stelvio. Gelukkig lag de finish van deze zware klimetappe op de top van de Stelviopas. Hier bevond zich namelijk het hotel op 2750 meter hoogte, waar we die nacht zouden overnachten.
Veel afdalen
Omdat we op dag 4 zoveel hadden geklommen betekende dat automatisch dat we op dag 5 veel meer zouden afdalen. Dat kwam voor de meesten als geroepen want de benen begonnen zo langzamerhand zwaar aan te voelen. Toch moest er ook vandaag gewoon nog een Alpenreus beklommen worden: de Gavia met voorafgaand de Bochetta di Forcolla, de onverharde route van de Stelvio af naar Bormio. Het peloton zat inmiddels in een goed ritme en draaide zijn hand niet meer om voor een stukje lopen of wat extra hoogtemeters en zo werd er wederom met volle teugen genoten van de indrukwekkende natuur en het afzien. Een paar dappere mountainbikers uit het zuiden van het land daalde de extreem technische Gavia trail af, de rest volgde de weg met als afsluiting een mooi trail door het bos.
Jarig op een van de mooiste mountainbike passages van de Alpen
Op de zestigste verjaardag van Peter werd misschien wel een van de mooiste mountainbike passages van de Alpen gereden: de Forcellina di Montozzo (2613 m). De klim loopt door een adembenemend mooi dal naar een smalle pas, gevolgd door een technische en afwisselende afdaling naar een stuwmeer op 1800 meter waar je tijdens de afdaling constant op neer kijkt. De afdaling bevat alles waar een mountainbiker blij van wordt: rockgardens en switchbacks in het alpine terrein en wortelpassages in het bos. De reisleider probeerde met gevaar voor eigen leven de meest technische deelnemer van de groep bij te houden in de afdaling en kon zich daarbij niet ontdoen van vreugde en adrenaline kreten.
Na deze enerverende klim volgde slechts nog een ‘klimmetje’ van 6% gemiddeld en 1000 hoogtemeters door de kloof van Madonna naar Madonna di Campiglio in de Brenta Dolomieten. De laatste dag naar het Gardameer brak aan. De laatste hoogtemeters werden overbrugd in de Brenta Dolomieten voordat we afdaalden naar Riva del Garda. Moe, blij, voldaan maar ook met een gevoel van weemoed finishte men in kleine groepjes aan het Gardameer waar men werd onthaald met bubbels door Jan de chauffeur. In het verfrissende Gardameer werd het zweet van het lichaam gespoeld en werd het bereiken van de finish gevierd. Na een herstellende busreis terug naar Immenstadt werd er in het hotel nog 1 keer geproost op de geleverde prestaties en de mooie week.
Wil je ook de GPS TransAlp klassieker Joe route MTB'en?
Ga naar de reispagina voor meer informatie, data en prijzen.
