Na een lange en warme zomerpauze werd de tweede helft van het mountainbike seizoen van Vasa Sport afgetrapt in Reit im Winkl. In dit mooie dorp in het Zuid-Duitse Beieren werd er verzameld voor de Transalp Grossglockner naar Sexten in Zuid-Tirol. Twintig goed voorbereide mountainbikers stonden te trappelen om te starten aan het infietsrondje in het Bayerische land. Dit gebeurde in de stromende regen! Het was fris en nat voor de tijd van het jaar maar dat deerde de coureurs niet. Weer of geen weer maakten velen gebruik van het infietsrondje om de benen los te trappen. De drie gidsen en de chauffeur zagen meteen dat het goed zat. Het materiaal was in orde en de stemming zat er vanaf het begin goed in.
Dwars door mountainbikemekka Saalbach - Hinterglemm
De eerste etappe ging naar St. Ullrich am Pillersee in Tirol – Oostenrijk. Voorafgaand aan de start van de etappe was er een klein opstart probleempje. Een deelnemer had zijn eigen en de fiets van een ander vastgezet met een kettingslot waar je een olietanker mee aan de kade kan leggen en was het sleuteltje van het slot kwijtgeraakt. De enige klusjesman in Reit moest op de vroege zondagmorgen uit zijn bed worden gebeld om met een slijptol het hangslot vakkundig open te slijpen. Gelukkig was dat uiteindelijk een fluitje van een cent en kon men vertrekken richting de Pillersee. Het weer zag er niet hoopgevend uit. Dus de drie mountainbikegroepen hadden zich op het ergste voorbereid en gingen gewapend met de beste regenkleding op pad. Wonder boven wonder klaarde het al snel op en brak om elf uur de zon door waardoor het tweede deel van de etappe in de stralende zon werd afgelegd. De kop en de spanning was eraf toen iedereen in de Pillersee aankwam. ’s Avonds werd er overdadig gegeten en daarna heerlijk geslapen zodat het hele peloton fris en vol goede moed aan de volgende etappe naar Hinterglemm kon beginnen.
Deze dag stonden de Tannkogel met zijn 400 hoogtemeters in 2,5 kilometer en daarna het Wetterkreuz naar Hinterglemm te overbruggen. Hinterglemm staat bekend om zijn schitterende bikepark en uiteraard maakten wij daar met veel plezier gebruik van. De blueline en de Milkaline werden met speels gemak afgedaald, door sommige zelfs twee keer. Nadat er in het hotel een gratis liftkaart was gehaald kon er nog een keer 400 hoogtemeters worden afgelegd met de lift. De route voor de derde dag moest worden omgelegd vanwege het slechte weer. De originele rit door alpine terrein ging nu door het dal en daarna over twee flinke beklimmingen van ieder ruim 700 hoogtemeters. Het werd een heerlijke dag die in het teken stond van mooie beklimmingen en boeren…
Sneeuw op het dak van de Transalp
Voor de vierde etappe waren de weergoden ons goed gezind, en dat konden we goed gebruiken want de Grossglockner stond vandaag op het programma. Het was nog even spannend of de Grossglocknerstrasse wel open zou zijn vanwege de recente sneeuwval. Maar na een belletje met de plaatselijke autoriteiten kwam het verlossende woord en bleek dat de weg begaanbaar was voor mountainbikers. De verse sneeuw in het hooggebergte zorgde voor de meest mooie panorama’s. Sneeuw, wolken en zon leverde adembenemend plaatjes op, zowel letterlijk als figuurlijk... want er moest ook even 1650 hoogtemeters in een keer overwonnen worden.
De klim richting de Grossglockner ging iedereen fantastisch goed af. De coureurs kwamen één voor één op het dak van de Transalp en werden daar ontvangen door Bertus de chauffeur met bananen, cola en een warme jas tegen de kou. We voelden ons als pro’s na een klimtijdrit in de Tour de France. Na een lunch op de berg werd de etappe vervolgd in de kou en regen, maar dat deerde de renners niets want de Alpenhoofdkam was overschreden. En naar mate we verder afdaalden aan de zuidkant van de Alpen werd het warmer en warmer. We werden gastvrij ontvangen in het pittoreske hotel in Grosskirchheim, waar we genoten van een welverdiende maaltijd en een borrel aan de bar na de zwaarste etappe van de week. De laatste twee etappes werden afgelegd in de stralende zon. Dag 5 bracht de mountainbikers via Lienz naar Sillian aan de Italiaanse grens. Na een paar korte en venijnige klimmetjes en een heerlijke lunch in het centrum van Lienz trok men als een geoliede machine door het Pustertal naar de finish in Sillian.
De laatste loodjes wegen het zwaarst
De laatste dag van de Transalp is zonder twijfel de mooiste. We trokken in schitterend weer de Sextener Dolomieten in naar Innichen. Voordat we daar finishten overwon de hele groep de zwaarste klim van de week, die naar de Sillianner Hutte. De eerste 800 hoogtemeters van die klim lopen heerlijk met een gemiddelde van ruim 10%. De laatste 500 hoogtemeters daarentegen overbrug je in 2,5 km. 20 % gemiddeld dus! Zwoegend kwam iedereen boven op de top van de laatste klim van de week. Daar werd men met groot applaus onthaalt op het terras van de Sillianer Hutte. Na een grote cola en een apfelstrudel werd het laatste deel van de etappe vervolgd en kwam men niet veel later over de finish rollen in Innichen. Na een ontspannen busreis terug naar Reit im Winkl werd er nog lang nagepraat over de geleverde prestaties en de mooie ervaringen op het terras in Reit.
Wil je ook de TransAlp Grossglocker MTB'en?
Ga naar de reispagina voor meer informatie, data en prijzen.
