De verwachtingen waren hooggespannen aan de vooravond van de eerste etappe van de Giro Dolomiti. Een hele diverse groep stond te popelen om op de fiets te stappen voor deze geweldige reis. Voor enkelen was het extra spannend want het was de eerste keer in de bergen en al helemaal zes dagen achter elkaar fietsen. Anderen hadden al eerder een dergelijke reis gemaakt en voor hen was het nu de vraag hoe mooi of mooier deze reis zou gaan worden.
De vooruitzichten waren dramatisch
De eerste dag was dan ook gelijk een vuurdoop want de weersvooruitzichten waren dramatisch. Het zou namelijk de hele dag gaan regenen en koud zijn. Een gezonde spanning was bij de eerste briefing duidelijk voelbaar.
Bij vertrek leek het zowaar nog even droog. maar al snel kwam de voorspelde regen uit de lucht vallen. Na de indelingsklim werden de groepen gevormd en al snel was de eerste 'panne' een feit. Richard brak zijn achterpad en was helaas genoodzaakt terug te gaan naar het hotel waar chauffeur Peter hem kon oppikken.
Na een lange leuke, maar natte en koude afdaling kwamen we in het dal van Brixen en reden we naar de voet van de laatste lange klim. Gelukkig eindigden we deze dag met een lange klim, want de weersomstandigheden waren inmiddels bar en boos. De eerste twee groepen werden vanwege de regen en vieze outfits bij de geplande lunchplaats doorgestuurd. Gelukkig kwamen we min of meer toevallig gezamenlijk uit bij een lunchplek waar we ons konden omkleden en sterken met ‘heisse choco’. Ondertussen kregen we een foto doorgestuurd van chauffeur Peter die inmiddels bij de hut was aangekomen waarop we konden zien dat het terras van de hut onder de sneeuw lag!
We maakten ons op voor de lange klim en uiteindelijk bereikten we moe, nat, maar voldaan de hut waar inmiddels het zonnetje licht aan het doorkomen was. Deze dag hadden we overleefd en vanaf nu kon het alleen maar mooier worden. Opvallend was dat veel mensen voor het eerst in hooggebergte fietste en onverwachts al zeer goed hun krachten konden verdelen over de lange klimmen.
En ja, mooier werd het!
Dat het mooier zou worden werd bij het ontbijt al snel duidelijk. In de verte zag je de besneeuwde bergtoppen en blauwe lucht. Na een lekker ontbijt vertrokken we en hadden al vrij snel een prachtige lange afdaling te pakken. Daarvoor moesten we echter nog wel even een venijnig klimmetje trotseren met percentages van meer dan 20%.
We lunchten gezamenlijk in het zonnetje op het terras in Picolien, wat heerlijk was na de dag van gisteren. We moesten nog één bergkam over voordat we in het dal zouden komen waar ook onze hut van vannacht in lag. Via een mooi bikepark en aansluitend leuke paadjes met een stijgende tendens bereikten we onze hut aan de voet van een imposant Dolomieten gebergte.
De fietsen van Egan Bernal en Chris Froome
Direct vanaf de start begon de rode groep aan de zeer steile klim naar de Sennes. De blauwe groepen hadden het iets makkelijker met de wat beter lopende klim naar de Faneshutte, waar we verplicht waren te stoppen vanwege de overheerlijke apfelstrudel met cappuccino.
Iets verder kwamen de groepen weer samen en reden we door een prachtige vallei waarnaar het zeer steil bergafwaarts ging. Het eerste stuk moesten we lopen vanwege een steile trap. Daarna konden de betere dalers helemaal los op het technische stenige pad.
Vervolgens kwamen we in het Alta Badia aan en reden via mooie gravelpaden richting Corvara waar de meeste groepen lunchten. De groep van Rick kwam in een luxe hotel aan waar vorstelijk geluncht werd. Hier hingen zelfs de Tour en Vuelta fietsen van Egan Bernal en Chris Froome aan de muur!
De slotklim naar de hut was een behoorlijke met enkele steile stukken, maar die waren we al snel vergeten toe we genoten van het 360 graden panorama boven bij de hut. Wat een fantastische plek! Op het terras van de hut was er niks meer te merken van de verschillende groepen en individuen want we waren nu een fietsfamilie geworden.
De Koninginnenrit
De vierde dag werd aangekondigd als de Koninginnenrit, mede vanwege de Bindelweg en de uitzichten op de Marmolada Gletscher. En het zou een prachtige dag worden. Nog voor vertrek werden al plaatjes geschoten vanwege de schoonheid van het landschap. Direct na vertrek pakten we nog een bikepark mee die Rick eind van vorige dag nog had gevonden en verkend. Dat toverde gelijk weer grote glimlachen op onze gezichten.
De klim richting de Passo Pordoi met aansluitend een wandelpad was al indrukwekkend, maar na het zeer steile stuk over de skipiste overwonnen te hebben opende zich het prachtige panorama op de Marmolada-gletscher. Vanaf hier fietsten we en trotseerden de wandelaars op de Bindelweg wat sublieme plaatsjes opleverde. Daarop volgend reden we door het bikepark van Canazei, wat eveneens mooi was. Ook de volgende trail was er een om over naar huis te schrijven.
We klommen via de Passo Sella naar onze hut, die wederom op een geweldige locatie lag. De rode groep had een pittige dag vandaag. Nadat ze met de gondel omhoog waren, reden zij de technisch uitdagende natuurtrail afdaling “The Ridge”. Hier kon je je geen onoplettendheid veroorloven.
Eenmaal aangekomen in het dal werd er besloten om onverhard terug te rijden naar de hut. Daarbij zijn er grenzen verlegd en moest men fysiek tot het uiterste gaan. Eenmaal aangekomen bij de hut zaten we op een geweldig terras met een welverdiende weizen en chips. ’s Avonds genoten we van een heerlijk diner met panoramazicht en zonsondergang. We kropen daarna letterlijk ons bed in, want de kamers daar waren heel erg knus. Laag maar wel sfeervol.
De Koningsrit
Als dag vier de Koninginnenrit was, dan was dag vijf de Koningsrit. We reden aan de voet van de Sassolongo via heerlijke paden en trails en daalden af naar het Val Gardena. Hier maakte de rode groep nog een lus via Wolkenstein en beklommen aansluitend de lange steile schotterklim naar de Groedner Hoehenweg.
De blauwe groepen pakten de lift naar het middelstation van de Seceda waarna een leuk technisch paadje volgde door het bos. De laatste 400hm moesten ook de blauwe groepen aan deze steile klim geloven en lunchten we gezamenlijk in een bergrestaurant aan het einde hiervan.
De Groedner Hoehenweg is een prachtig pad wat relatief vlak is met mooie uitzichten op de omringende bergtoppen. Een technisch stenige trail deed menig hart sneller kloppen en euforisch kwamen de meesten beneden. De slotklim werd als masochistisch bestempeld en dat was hij ook wel een beetje. Desondanks hebben enkelen alles kunnen fietsen zonder af te stappen! Vol adrenaline bereikten we de prachtig gelegen en zeer gezellige hut waar menig biertje werd gedronken.
Dit was een prachtige afsluiter
De laatste dag was er wederom een om over naar huis te schrijven. Direct vanaf het vertrek wilde je eigenlijk al je camera erbij pakken, want de strakblauwe luchten, de omringende Dolomieten toppen, de fantastische trails waren geweldig.
We gunden onszelf een lekkere taart en met koffie bovenop de Wurzjoch waarnaar wederom mooie trails volgden. Vanaf de bovenkant van de Plose-lift herverdeelden de groepen zich, zodat iedereen op zijn of haar niveau kon afdalen terug naar de startplek van deze reis. Dat bleek een goede zet want de afdaallol en het afdaaltalent van de enige twee dames op deze reis kwam op deze dag duidelijk (weer) naar voren toen ze de flow-trail naar beneden ‘vlogen’.
Video: Ron Mourik
Een andere groep daalde af via het schotter en een andere groep is nog verder door geklommen en vervolgens maar liefst 1400hm achtereen afgedaald via een zeer technisch maar o-zo-mooi wandelpad. Je vraagt je af of het nog mooier kan. Met een brede glimlach, voldaan gevoel en zere armen en benen proosten we met champagne op een geslaagde en onvergetelijke reis. In de middag genoten we gezamenlijk van een weizenbiertje op het terras en beseften we dat het avontuur helaas ten einde is gekomen. Er werden al weer plannen voor volgend jaar gemaakt.
Iris, Peter, Bas en Rick bedanken jullie voor een onvergetelijk avontuur met veel gezelligheid en prachtige fietsbelevenissen en hopen jullie een volgende keer weer te mogen begeleiden.
Ook mountainbiken in de Dolomieten?
In 2020 komt er een nieuwe reis reis in Dolomieten op het programma met nieuwe routes en overnachtingen in hotels i.p.v. hutten. Wil je deze nieuwe reis als eerst beleven? Geef alvast, geheel vrijblijvend, je interesse op met een voorkeursdatum. We nemen je wensen mee en houden je dan op de hoogte!
