''Wat een prachtige trails''. Dit was een veel gehoorde uitspraak bij deze nieuwe TransAlp route. Een beter compliment kun je eigenlijk niet krijgen van een groep 'verwende' deelnemers. Veel deelnemers waren namelijk terugkomers, die de nieuwste Vasa-reis wilde rijden. Maar er waren ook weer debutanten bij. Zo was een hele leuke mix van Nederlanders en Belgen, alleen de vrouwen ontbraken. Gelukkig was Marleen, de helft van het chauffeurskoppel Marleen-Rien, mee! Zij zorgde voor de vrouwelijke inbreng en samen met Rien voor het wel en wee van deze mannenploeg. De vijf Vasa Sport gidsen Hans, Tjeerd, Bas, René en Sidney deden de rest en genoten zelf ook met volle teugen!
Deze nieuwe reis zijn er eigenlijk twee. De Panorama TransAlp met gebruik van liften voor liefhebbers van afdalen en de TransAlp Ischgl-St.Moritz zonder liften. Beide reizen hebben dezelfde etappeplaatsen, maar de routes zijn dus anders. Welke versie je ook kiest, er zijn heel veel mooie trails. Zowel natuurtrails (wandelpaadjes dus) als bikeparktrails (speciaal aangelegd).
Dit belemmerde de trails
Maar als die trails onder de sneeuw liggen kun je er als mountainbiker ook niets mee. Er was in de afgelopen winter zo ontzettend veel sneeuw gevallen en tot en met mei bleef het zo nat en koud, dat er begin juni nog ongekend veel sneeuw lag op de plekken waar we normaal moesten fietsen. Dus moest Sidney, ontwerper van deze reis en tevens reisleider, weer aan de bak. Hij had al vele alternatieven bedacht en kwam eerder naar startplaats Ischgl om te kijken wat kon en vooral niet kon. Uiteindelijk bleek het mee te vallen, zodat er alleen in de eerste etappe wat aanpassingen nodig waren. En het was in juni zo warm, dat het de sneeuw toch uiteindelijk snel verdween.
Mooie, maar zware en technische eerste etappe
Ischgl is vooral vanwege het heerlijke hotel een prima startplaats, maar qua routes zou deze etappeplaats eigenlijk later in de week moet liggen. Zo kregen de deelnemers wel een heel mooie eerste etappe, maar ook meteen een zware met een lang loopstuk naar de ruim 2600m hoge Fimbapass. Daarna kregen we een technisch pittige afdaling voor de kiezen. Maar het was prachtig weer, de groepsindelingen gingen heel goed en het landschap was schitterend. Dus we kwamen allemaal moe en zeer voldaan in de Jugendherberge in Scuol aan. En die enige betaalbare overnachtingsplek in het Zwitserse kuuroord bleek een uitstekende keuze. Modern, met goede faciliteiten en veel en lekker eten!
Kennismaken
Tijdens de tweede etappe naar St. Maria Mustair was de Pass da Costaina het hoogtepunt. Na een lange klim langs een klaterende beek, dan over almen tussen de koeien en uiteindelijk over een singletrailtje kwamen de 6 groepen hier uiteindelijk boven. Er waren twee rode groepen, die het programma zonder liften reed, één met gids en één zelfstandig met GPS. De andere drie groepen, één rode en twee blauwe reden met gids de routes met liften (de Panorama versie).
De Panorama-groepen namen in Scuol eerst de lift. De blauwe groepen konden dan meteen beginnen met dalen over een aaneenschakeling van singletrails en karrenpaadjes. De rode groep moest eerst nog een stuk klimmen, maar kreeg er daarna weer veel extra trails voor terug.
Tijdens de briefing in Hotel Stelvio leerden we tijdens de kennismakingronde de deelnemers wat beter kennen. Zo hoorden we bijvoorbeeld, dat zo’n beetje het hele bestuur van de Powerbikers uit Bocholt mee reed, dat een groepje trouwe klanten in hun 7e jaar eindelijk eens met Sidney als reisleider op stap konden, hoe Guy zijn Nederlandse MTB-vrienden heeft ontdekt en dat voor Dick tijdens deze reis een droom uit kwam.
Een verjaardag om nooit te vergeten
Ja, wat wil je nog meer, Dick. Op je 62e verjaardag zo’n fantastische etappe naar Livigno rijden met zo’n leuke groep, die je drie keer heeft toegezongen! Het ‘langzalieleven’ klonk namelijk al tijdens de klim op de Umbrail vanuit het shuttlebusje, op het terras bij de lunch en natuurlijk bij het avondeten in het hotel in Lorredana. Jarige Dick was de ene helft van het GPS-duo Coos en Dick, die elke dag de rode (één keer zelfs rood plus) routes zonder liften reed. Petje af!
En ja, de route was inderdaad fantastisch met nu eens niet de bekende route door het Val Mora naar Livigno. In plaats daarvan reden wede route via de Umbrail en de lange singletrail naar de bijna 2800 meter hoge Bochetta di Forcola. Richting Livigno werden de trails natuurlijk steeds flowiger. Voor de Panorama-groepen was er nog het toetje met heerlijk Italiaans ijs en/of een extra downhill bij de Mottolino-lift.
Flowtrails van Livigno naar St. Moritz
Flow is toch wel het toverwoord voor veel mountainbikers. In die flow kwamen ze zeker ook tijdens deze vierde etappe van Livigno naar St.Moritz. De Panorama-groepen startten met de Carosello lift en dan de bijna 10 km lange Coast to coast en rollercoster trail. Daarna moest er toch echt geklommen worden naar de Forcola di Livigno en later Berninapass. Na de lunch ging het weer heerlijk door met trails vanaf de Berninapas tot Pontresina.
De groepen zonder lift kregen vandaag de Passo Cassana voor de kiezen met een ongelooflijk steile klim naar deze ruim 2600 meter onverharde pas. De beloning was een grandioos landschap en pittige maar fijne afdaling.
Eindexamencadeau en de Suvrettaloop
De Suvrettaloop van de 5e etappe kun je rustig ook een cadeau noemen. Tijdens de kennismakingsronde in St. Maria hoorden we dat er deze reis nog wat te vieren viel. 18-jarige Tom was geslaagd voor zijn eindexamen en kreeg deze reis van vader Harrie cadeau. De cadeau-gever leek er net zo veel te genieten als de ontvanger.
De Suvrettaloop is een bekende mountainbikeronde over een (alweer) ruim 2600 meter hoge onverharde pas, die je vanuit het skigebied in de ongerepte bergwereld brengt. Tijdens de klim schitteren de gletscherbergen van Piz Rosegg en Piz Bernina achter je en schieten de Murmeltiere voor je in hun holletjes.
De afdaling over de natuurtrail terug naar het Engadindal is puur genot, dat dan nog afgesloten werd met een heerlijke maaltijd op het terras van een bergrestaurantje. Het enige minpuntwas de live-muziek, die niet altijd erg zuiver was. Maardat mocht de pret niet drukken. En dat was nog niet alles vandaag, er volgde nog meer trailgenot over o.a. de Corviglia Flowtrail.
En nog een dag genieten in St. Moritz
Ja, mooie trails zijn er genoeg rond St. Moritz. Het was dus beslist geen straf om nog een dagetappe vanuit dit mondaine oord te rijden. Vandaag was voor alle groepen de Trais Fluors het hoogtepunt. Een aaneenschakeling van wandelpaadjes op grote hoogte. Iets te hoog helaas, want er waren nog behoorlijk wat sneeuwvelden die doorgeploeterd moesten worden. Daarna volgde er voor de meeste groepen echter een downhill van maar liefst 1000 daalmeters.
Na een uitgebreide lunch en voor de meesten nog een lift plus aansluitende afdaling was het tijd om aan de terugreis te denken. Dus naar de COOP om een dinerpakket te halen. Na bier en een douche in het hotel richting de bus met aanhanger, die ons terug naar Ischgl bracht. En daar bleek weer eens waarom Ischgl zo’n goede startplaats is: Philipp had de soep met broodjes ’s avonds om negen uur klaar staan en was ook nog zo goed om de volgende dag om half zes uur het ontbijt te serveren! Een topkerel met een tophotel en het einde van een topreis, die moeilijk te toppen zal zijn. Maar daar gaan we natuurlijk wel voor!
Aftermovie
Ook één van deze MTB TransAlps rijden?
Ga naar één van de reispagina's voor meer informatie, data en prijzen.
