Officieel begon de Backountry reis naar de Tafjordfjella op zondagavond in Bjorli. Bijna iedereen was al wat eerder aangereisd om te acclimatiseren en in te skiën. Goede keus want het was daar erg mooi én heel gezellig!
Op dag 1 al dit dier gespot wat zeldzaam is!
Na een uitgebreid ontbijtbuffet en korte bustransfer naar de startplek begonnen 5 avontuurlijke vrouwen en 3 stoere mannen maandag, onder begeleiding van gids Saar, aan een lange geleidelijke klim naar het eerste hutje. Prachtig tussen de bomen trokken we ons eigen spoor en de bergen lachten ons toe. Eenmaal boven de boomgrens bevonden we ons ineens in een onbewoonde bergwereld. Magisch mooi en perfecte omstandigheden om te wennen aan het sneeuw smelten, kachel aanmaken etc. Het Noorse huttenleven. We voerden de eerste goede gesprekken bij kaarslicht én de volgende ochtend zongen we voor een jarige. De sfeer zat er goed in - en dat al op dag 1! Bovendien is er bij de hut zelfs een poolvos gespot, en dat is zeldzaam!
Een dag met zware omstandigheden
Een uurtje onderweg op dag 2 moesten we ploeteren door een steil stuk én werden we de rest van de dag op de proef gesteld... het weer was inmiddels omgeslagen en we zagen geen hand voor ogen. Keiharde wind vol in ons gezicht die daarna werd vergezeld door sneeuwval - een echte sneeuwstorm! Wat waren we blij met de bothy (een noodshelter). Daarin konden we rustig lunchen én ons zelfs omkleden, een extra laagje was wel nodig. Éven een rustpunt in arctische omstandigheden. Als pinguïns vervolgden we daarna, dicht op elkaar lopend, de route naar de hut. Onbeschrijflijk dat we die pas konden zien toen we op 20 meter afstand stonden. We voelden ons individueel nietig en kwetsbaar, maar tegelijkertijd sterk als groep. Na het avondeten deelden we hoe we de dag hadden beleefd en ieders' lessons learned.
Op naar de veltdalshytte
Een goede nacht slaap, na zo'n dag, doet wonderen en zo trokken we op dag 3, de wind was inmiddels gaan liggen, in een bewolkt landschap naar de veltdalshytte. Een technisch makkelijke etappe, waar verschillende dames een stukje navigeerden. Van zwart punt naar punt, meer zagen we niet :)
Om een uur of 3 bereikten we de hut, waar het binnen -4 graden was! Onze stookkunsten werden dus weer op de proef gesteld. Inventief met kleedjes en dekbedden maakten we het ons comfortabel en keken we al een beetje vooruit naar de rest van de tocht ...
Een bijzonder verhaal
Maar eerst een rustdag. En hoe mooi begon die! Zo onstuimig en bewolkt als het weer was geweest, zo helder was het nu en Saar vond dat een mooie gelegenheid voor een groepsexcursie naar een klein hutje met een verhaal. Ingebouwd in de rotswand, de schuilplaats van twee mariniers tijdens WO II. Daarna lekker oefenen met dalen en stijgen én een kopje koffie drinken in de zon. Vanaf nu werd het ontspannen genieten!
Dit was genieten!
Dag 5 trokken we, wederom onder strakblauwe hemel, terug naar ons "storm hutje". Maar nu mét zicht en we genoten volop van de imposante bergwanden en uitzichten. Drie dames leefden zich uit met het trekken van de pulka en maakten het gids Saar zo wel érg makkelijk :)
We werden getrakteerd op een fantastische afdaling aan het eind, iedereen met een big smile en sommigen zelfs met telemarkbochten. Om de dag te vieren hadden we pannenkoeken als toetje, welverdiend na alle avonturen! En nog steeds waren we alleen op de wereld ...
Een fantastische week
En wat is het mooi als je die laatste dag vroeg opstaat: kijken naar de zonsopgang bij -18, terugblik over het meer waar je daags ervoor van dacht dat er nooit een eind aan kwam. Strakblauwe hemel dit keer, een dalende tendens en genoeg tijd om nog een uitgebreide laatste pauze te nemen en uit te kijken over het dal. Wát een week, wát een fijne mensen en wát een goede gesprekken.
Tot volgend jaar! Saar bedankt hierbij nog een keer de hele groep.
De aftermovie:
Ook een Backcountry Trekking maken in Scandinavië?
