De huttentocht is net even anders dan onze andere reizen. De hutten liggen op hoogte, vaak zijn wij de enige gasten en gaat om 22:00 uur het licht uit (meestal). Verder hebben wij een gespiegeld hoogteprofiel – we beginnen elke dag met een afdaling en einde dag mogen we altijd bergop om bij onze slaapplek te komen.
Kennismaken en infietsen
Zaterdagmorgen 10:00 uur staat een grotere infietsronde op het programma. De enthousiaste groep staat een kwartier voor tijd klaar. We treffen het met het weer en onze ronde ligt er mooi bij.
De boomwortels zijn droog, de klim is steil en de wind koelt ons af op de rustige schotterweg. ’s Middags zitten we met een voldaan gevoel aan de Kaiserschmarren. De fietsen zijn getest en wat bijgesteld. De fietsbenen zijn getest en weten weer wat klimmen in de bergen is. Op naar morgen, dan gaat de Huttentocht écht beginnen; we hebben er zin in!
Afdalen met trailtjes
Dag 1 van de Hochkönig Hüttenrunde brengt ons vanaf ons luxe hotel naar de eerste hut bij Werfenweng. Blauwe lucht lokt de deelnemers naar buiten en de groep staat een kwartier voor tijd klaar voor de groepsfoto.
We laten de Hochkönig achter ons en dalen met trailtjes af richting het dal. We zijn verdeeld in twee groepen en halverwege de klim naar onze hut lunchen we op hetzelfde terras. ’s Avonds was het nog lang warm, dus we konden dineren op het terras met prachtig uitzicht.
Gratis Weissen als beloning
Er was lichte miezer toen we ons klaar maakten op dag 2. Maar tegen de tijd dat we wegreden, was het droog. Gelukkig had het niet heel hard en veel geregend want de trailtjes in de afdaling lagen er goed begaanbaar bij.
Groep rood ging al snel extra hoogtemeters maken, hele steile hoogtemeters. Wie bovenkwam zonder afstappen zou een Weissen van Vasa krijgen – twee deelnemers mochten ’s avonds genieten van dit heerlijke biertje. Ons onderkomen deze avond was een echte berghut. De eigen handdoek en lakenzak werden gebruikt. Om 22:00 uur was er Hüttenruhe – niemand die daar moeilijk over deed, want we waren moe genoeg om ons bed in te duiken.
Dit vooruitzicht motiveerde de deelnemers
Op dag 3 leidden hele gave trailtjes beide groepen het Ennsdal in. Einde van de dag werd er via de Gnadealm geklommen naar de volgende hut.
Ondanks de bewolking was het klimmen warm, het vooruitzicht van een hersteldrank en een koud biertje deed de benen ronddraaien. Een prachtig gelegen hut, waar alleen het geluid van de koeien en hun bellen te horen was.
Een gek gezicht
Vandaag, dag 4, ging de tocht naar een berghotel op de skipistes. Het blijft een beetje gek om in een groene omgeving de skilift te zien draaien.
Was het de eerste dagen vaak bewolkt ’s avonds, deze avond konden we genieten van een prachtige zonsondergang. We bleven nog even buiten zitten met de zwoele temperaturen om vervolgens in de sfeervolle hut nog even na te genieten van de dag.
Een perfecte timing
Het was prachtig afdalen over MTB-trails naar het dal op dag 5. Via een lange slinger hadden we een beschutte klim naar de hut. Rustig klimmen was het advies, het venijn zat ‘m vandaag in de staart. In de laatste 700m was het meer dan 20% klimmen.
Onze timing was voortreffelijk, we kwamen boven en konden nog van de ons omringende bergen genieten voor de storm een half uur later opstak. Een serieuze storm met windvlagen dus moesten de begonia’s binnen gehaald worden en mochten ook wij niet buiten blijven. De hele nacht regende het flink maar bij het krieken van de dag werd de regen minder. En jawel, we vertrokken weer met droog weer.
De gevreesde laatste klim
Onze laatste dag bracht ons terug naar het starthotel. De klim werd gevreesd want we wisten hoe hoog het hotel lag en ondertussen voelden we de vermoeidheid toch wat opspelen. Maar eerst was er nog de prachtige afdaling over mooie trailtjes met wortels en stenen. Er werd ondanks de lastige stukjes weinig gelopen want iedereen had in deze week aan zijn/haar afdaaltechniek gewerkt.
De temperatuur was minder hoog dan de andere dagen dus dat was fijn voor die allerlaatste lange klim. De groepen kwamen kort na elkaar aan in het hotel, dat was dus gezellig napraten. De fietsen konden in de hondendouche afgespoeld worden voor ze op/in de auto gingen voor de terugreis.
Tijdens de laatste avond werd er flink nagekletst over de mooie routes. En er werden plannen gesmeed om bij elkaar “in de achtertuin” te komen fietsen. Mooi om te zien dat zo’n groep in een huttenronde elkaar gevonden heeft en al reünie-ritten plant voor in de zomer.
Zelf dit hutten avontuur beleven?
Bekijk de reispagina voor meer info, data en prijzen:
