Voor de vierde keer dit jaar werd de Tour du Mont Blanc verreden deze zomer. Dit keer vanuit het skidorpje Le Bettex in Frankrijk op 1450 meter hoogte. 15 dappere mannen hadden zich op zondag 10 september gemeld in le Bettex om samen de uitdaging van de Tour du Mont Blanc aan te gaan.
Er werd vertrokken in een waterig zonnetje, met een schitterend uitzicht op de hoogste berg van de Alpen, in de richting van de ‘alpine hoofdstad’ van de wereld; Chamonix. De groep werd verdeeld in een rode en een blauwe groep die gegidst werden door Tom en Gijs-Jan.
Verzetjes testen
Al snel bleken het twee homogene groepen te zijn waarbij de stemming er direct goed in zat. Beide groepjes konden de lichtste verzetjes die op hun mountainbike gemonteerd waren meteen goed testen want er moest flink geklommen worden, onder andere naar de Mont Truc en de Col de Voza.
Aangekomen in Chamonix werden we ontvangen door onze chauffeur Aad en de joviale eigenaresse van het statige hotel midden in Chamonix. De kop was eraf en dat beloofde veel goeds voor de rest van de week, de mountainbikers waren goed in vorm. ’s Avonds werd er genoten van tartiflette en andere Franse heerlijkheden in de hoofdstraat van Chamonix.
Heroïsche klim
Voorafgaand aan de tweede etappe van de Tour du Mont Blanc raapte vooral de blauwe groep de moed bij elkaar want de dag ervoor waren de stijgingspercentages niet misselijk en was er flink afgezien. Voor de tweede etappe stond de Col de Balme op het programma. Na een mooie aanloop in stijgende lijn naar de voet van de ‘hoofdklim’ besloten sommige een stukje van de klim met de lift te overbruggen. De andere gingen de uitdaging aan om hetzelfde stuk op de fiets, of te voet, te overwinnen.
Met de hele groep werd er heerlijk geluncht in een klein hutje uitkijkend op het Mont Blanc massief, hiervan zagen we helaas weinig tot niets omdat deze verscholen lag in de mist. Het vervolg van de klim naar de Col de Balme was op zijn minst heroïsch te noemen vanwege de harde wind in combinatie met sneeuw die recht in je gezicht blies.
Vanaf de Col de Balme volgde twee fantastische afdalingen voor rood, de één nog technischer dan de ander. Blauw koos de makkelijkere variant over het schotter naar Trient. In Trient in Zwitserland hebben we eenvoudig doch voedzaam gedineerd.
Twee extra deelnemers
Voor de derde etappe reden we over de Col de Forclaz naar Martigny, na een lusje en een te gekke afdaling over de Col de Plagnes werd er heerlijk geluncht in het centrum van Martigny. Moe maar voldaan kwam de hele ploeg binnen rollen in Champex, tijdens het diner in Champex sloten twee frisse deelnemers zich aan voor de laatste drie etappes. De twee Friese mannen werden direct goed opgenomen in de groep en het leek alsof ze er al de hele week bij waren.
Sneeuw op het ‘dak’ van deze tour
Voor het vertrek van de vierde etappe van deze reis regende het af en toe heftig. De regen werd alsmaar heviger en ging, naar mate we hoger en hoger kwamen, langzaam over in sneeuw. Het werd een zware en onvergetelijke dag; de Col de Ferret is sowieso al geen makkelijke klim en is tevens het ‘dak’ van de tour. Maar nu werd die extra zwaar door de harde wind, de sneeuw en de koude tempraturen. Toch genoot iedereen van het afzien en de ontbering. Als een hecht team vocht men zich over de col van 2536 meter en reed men gezamenlijk naar Courmayeur.
Naar beneden glijden
Van Italië reden we op dag 5 terug naar Frankrijk over de Col de la Seigne (2516 meter); een col van hetzelfde kaliber als de col de Ferret alleen met een iets minder technische en veel snellere afdaling als die van de Col de Ferret, tenminste… Door de sneeuwval op de dag ervoor was de ondergrond nat en modderig geworden, wat zorgde voor een geweldige afdaling die vooral gegleden werd in plaats van gereden. Het weer was fantastisch mooi en vanaf de Col de la Seigne ben je vlakbij de Mont Blanc, vele selfies en groepsfoto’s werden genomen.
Onderaan de modderige afdaling werd een heerlijke pasta bolognese lunch opgediend in de gezellige herberg aan de voet van de Cormet de Roselend. Na de Cormet de Roselend werd door sommige de flowy bosafdaling gereden naar Beaufort, anderen daalden naar Beaufort over de weg; ook wel eens lekker!
Proosten op een topweek!
De laatste etappe leidt ons over de Col du Joly, een schitterende en lange beklimming. Iedereen fietste na de Col de Joly via het bikepark en daarna een zware beklimming terug naar Bettex. Hier werden we ontvangen door Aad met een sprankelende fles prosecco. In een verfrissende bui werd er geproost op de geleverde prestaties en op de gezellige week.
Heren het was een fantastische Tour du Mont Blanc, bedankt!
