Met gemengde gevoelens vertrokken we op vrijdag uit Nederland. Aan de ene kant keken we vol verwachting uit naar de schitterende etappes zoals ze op de Vasa website stonden, maar aan de andere kant waren de weersvoorspellingen erg somber. Achteraf hebben we veel geluk gehad met het weer en was het een schitterende week.
Konden we de originele route wel rijden?
Bij aankomst op vrijdagavond werden we verwelkomd door een flinke sneeuwbui.
Toen we zondagochtend wakker werden voor onze eerste etappe naar Bormio keken vanuit ons hotel uit op de prachtig besneeuwde flanken aan de andere kant van de vallei met gelukkig ook al een waterig zonnetje.
Na kort overleg van het Vasa Sport team van deze editie van de Giro Stelvio: Bas, Tjeerd, Rob en chauffeur Peter, besloten we toch de originele routes te rijden. Voor de blauwe groep was dat helemaal geen probleem want onder de 2400m lag geen sneeuw meer, maar de rode groep moest op 2800m nog even flink door de sneeuw klunen. De beloning was echter één van de mooiste afdalingen van de hele reis: een haast eindeloze flowtrail terug naar Livigno.
Voor twee deelnemers was er een extra uitdaging omdat ze problemen met hun remdruk hadden. Gelukkig kon dat na de eerste dag in Bormio snel verholpen worden zodat ze op hun eigen fiets de rest van de week konden genieten. De reservefietsen van Vasa Sport bewezen ook op deze reis weer hun nut.
De dames van de Noorse langlaufselectie
Na een extra dag in Bormio trokken we naar de Stelvio pas. Een prachtige rit door een verlaten berglandschap en ruige ongerepte natuur. Onderweg konden we nog een beetje sparren met de indrukwekkende dames van de Noorse langlaufselectie op rolskies. Met moeite konden we hun tempo bijbenen, maar konden onszelf ook een beetje filmster voelen want ze werden vergezeld door een serieus perskonvooi.
Vlak voor de Passo Stelvio op 2700m hoogte kregen we toch nog een keer te maken met de laatste sneeuwresten van zaterdag en moesten we noodgedwongen af en toe wat stukken lopen. Via een prachtige sneeuwvrije trail daalden we af naar de Umbrailpas om de laatste kilometers over de weg naar ons hotel op de Stelvio af te leggen
De Stelvio op de fiets is al een uitdaging, maar met een bus met aanhanger is die zeker net zo groot. Dat konden ook de twee deelnemers beamen die een dagje in de ziekenboeg als passagier meereden, zodat de chauffeur halverwege even een pauze moest inlassen om ze bij te laten komen.
Eén van de hoogtepunten
Een van de vele hoogtepunten van deze reis is de passage van de Uina Schlucht op de voorlaatste dag. Een indrukwekkend pad helemaal uitgehakt in een verticale rotswand op de grens van Zwitserland en Italië, maar daardoor ook niet helemaal zonder gevaar. Daarom leggen we de 800m lange Schlucht te voet af. Daarna ontvouwt zich een schitterende groene alpenweide op 2300m hoogte.
‘Feestelijke’ finish in Livigno
Op de laatste dag beginnen we meteen met een lange klim van 1200 naar 2200m. Eenmaal boven rijden we eerst door een verlaten breed dal, dat overgaat in een prachtige trail tot de lunch aan het Fraele stuwmeer. Onder een blauwe hemel dalen we vervolgens over verschillende trailtjes af naar Livigno waar we feestelijk ontvangen worden door onze onvermoeibare chauffeur Peter.
Hoeveel geluk we met het weer hadden bleek nog eens extra op de dag van de terugreis: met lichte regen en een donker wolkendek reden we zaterdagochtend vanuit Livigno huiswaarts. Het was een prachtige week met een geweldige groep mountainbikeliefhebbers.
Dit avontuur ook beleven? Boek in maart en neem GRATIS deel aan de MTB-clinic in Nunspeet (t.w.v. € 39,-) op zaterdag 22 april. Je leert/verbetert de skills die je nodig hebt in de bergen. Bovendien heb je als je nu beslist nog voldoende tijd om te trainen voor de editie in juli en voor de editie in september heb je dan zeker nog genoeg tijd.
Giro Stelvio >>
