In de tweede week van september hebben we de Grossglockner TransAlp gereden die van noord naar zuid dwars door Oostenrijk trekt. Een gemêleerde groep van 23 mountainbikers hadden zich op zaterdag 8 september verzameld in Reit im Winkl in het Duitse Bayern.
Opwarmen met oefeningen, tips en een tochtje
Onder leiding van Sidney en Bas werd er in twee groepen ingereden in het dal van Reit en werden er alvast wat oefeningen en afdaaltips gegeven. Sidney was speciaal uit het Salzburgerland gekomen om de eerste briefing en het infietsrondje te verzorgen. ’s Avonds na een goede schnitzel in de stube tegenover het hotel, werd er tijdens de eerste briefing vooruitgeblikt op de eerste etappe, die van Reit naar de Pillersee loopt. Vragen werden beantwoord en onzekerheden werden uit de wereld geholpen waardoor iedereen zich goed kon voorbereiden en met een gerust hart kon gaan slapen.
Sterke fietsers
Er werd gestart in 3 groepen (geel/groen, blauw en rood), onder leiding van 3 gidsen, Bas, Robert en Gijs-Jan en fotograaf, Hans. Al snel bleek de geel/groene groep een sterke donkergroene groep te zijn, blauw een ervaren blauwe groep die net zo makkelijk rood zouden kunnen fietsen en rood was rood. De eerste dag is een mooie dag om te wennen aan de bergen, de gids, de paden en aan elkaar. Goed warmgedraaid kwam iedereen dan ook over de finish in Reit.
Mountainbiken in het MTB paradijs van Oostenrijk
Voor de tweede etappe kreeg de geel/groene groep het bindende advies van de reisleider om groen te fietsen en zo geschiede. Alle groepen maakte vandaag de oversteek naar Hinterglemm via Fieberbrunn.
Blauw en Rood hadden, voordat ze aan de klim richting Fieberbrunn begonnen, nog een venijnige, korte en steile klim te overbruggen naar de Tannkogel. In 2 kilometer werden hier maar liefst 400 hoogtemeters overbrugd.
Als mentale voorbereiding op de klim van de dag, die naar het Wetterkreuz in Hinterglemm ging, werd er door alle groepen als collectief koffie gedronken bij Eiseren Hand aan de voet van de klim. De klim naar het Wetterkreuz is steil maar gelijkmatig en loopt over mooi egaal schotter. Een aantal dames uit de groene groep ontpopte zich als ware klimmers en haalde zo het grootste gedeelte van de blauwe groep in.
Rood klom naar Hinterglemm via het Spielberghaus. Dit is een andere variant die iets minder steil en lang is. Hij koos hiervoor omdat deze groep later ook nog naar het Wetterkreuz moest klimmen, maar dan vanaf de andere kant. Boven aangekomen werden de Milka en de Blueline naar Hinterglemm afgedaald. Vele deelnemers overtroffen zichzelf in de afdaling door passages af te dalen die ze nooit voor mogelijk hadden gehouden. In het Mountainbike paradijs van Oostenrijk werd er ’s avonds genoten van een typisch Oostenrijks diner in één van de vele restaurantjes in het centrum van het dorp.
Een mountainbike dag door de onbewoonde wereld
Op dinsdag verlieten we de bewoonde wereld door te klimmen naar het Klingertorl op 2.100 meter. Sidney had tijdens de eerste briefing een biertje beloofd aan degene die het trailtje naar het hoogste punt van de dag in zijn geheel fietsend zouden bedwingen. Vele kwamen een heel eind, maar moesten helaas soms toch een voetje aan de grond zetten. Niet te min werden er al klimmend grenzen verlegd.
Na het hoogste punt van de dag bereikt te hebben, werd er afgedaald naar het Salzachtal. Voor alle groepen was het een zware en lange dag. Dit kwam niet alleen door het grote aantal hoogtemeters maar ook door het technische parcours. ’s Avonds werd er door het hele gezelschap nagepraat over de dag.
Het dak van deze TransAlp
De volgende dag werd de Grossglocknerstrasse beklommen. De langste klim van de week en tevens het hoogste punt van deze TransAlp. Wederom toonde de dames van de groene groep hun klasse en vooral hun klimkwaliteiten. Met name Margriet die, vanwege een mankement aan haar eigen fiets, op een veel te grote leenfiets soepel de Grossglockner bedwong. Bovenaan gekomen bleek het mankement verholpen en kon ze de tocht op haar eigen fiets vervolgen.
Op het terras op 2.500 meter hoogte werd er een kleine herschikking gedaan van de groepen, waardoor iedereen aan zijn of haar trekken kwam en een op maat gesneden etappe reed. In het pittoreske hotel in Grosskirchheim werd er genoten van een welverdiend avondmaal. Tot laat in de avond werden sterke verhalen verteld aan de bar in het hotel.
Afsluiting in de indrukwekkende Dolomieten
Na een snelle (behalve voor rood) en voorspoedige rit kwam iedereen voldaan aan in Sillian, aan de grens met Italië. Voor de rode groep was het een schitterende en lange dag omdat zij nog de beklimming naar de Hochsteinhutte bedwongen.
Misschien wel de mooiste etappe
De etappe gaat naar de Sillianerhutte op 2.495 meter aan de voet van de Dolomieten. Vanaf de Sillianerhutte wordt de grens met Italië overgestoken er rijd je in een adembenemend Dolomieten decor. Na een technische afdaling bereikte alle groepen Sexten en vanaf daar kon er worden uitgebold naar het zwembad in Innichen. Hier werd er genoten van een frisse duik en een gigantische pizza, alvorens in de bus te stappen naar Reit.
Aangekomen in Reit werd er nog lang nagepraat, gelachen en gedronken in de plaatselijke kroeg van het dorp. Wat hebben we genoten!
De aftermovie
MTB TransAlp Grossglockner ook beleven?
Bekijk de reispagina voor meer informatie, data en prijzen:
