Mountainbiken op Sardinië van Noord naar Zuid. Zeven etappes door ongerept landschap met imposante bergtoppen, uitzicht op zee en de Sardijnse Tafelberg. Kortom, één groot avontuur. Lees hieronder wat de deelnemers tijdens deze primeur hebben beleefd.
Lopend en met een brede glimlach kwamen de deelnemers van de Trans Sardinië van het vliegveld naar het starthotel in Olbia. Wat een heerlijk relaxte start was dat. De fietsen werden onbezorgd door chauffeur Maarten vanuit Nederland naar Sardinië vervoerd. We pakten de fietsen uit en maakten nadien nog een klein infietsrondje langs de haven en een plaatselijk motorcross rondje. Na een goede nachtrust en een uitgebreid ontbijt vertrokken we voor de eerste etappe met stralende zon op ons gezicht.
Etappe 1: Het binnenland in
Nadat we een lunchpakket bij de tegenoverliggende supermarkt hadden gekocht, reden we gezamenlijk Olbia uit en vormden de groepen zich al vrij snel. Sidney ging met de blauwe groep op pad en Rick met de rode. Een welkome verrassing was dat de weggeslagen brug die Rick bij de verkenning moest trotseren inmiddels gerepareerd was. De meegenomen slippers, waterschoenen bleken dus niet nodig om de beek over te steken. Gelijk daarna kregen we een heel steil stuk voor onze kiezen, waarbij de meesten toch even van de fietst af moesten.
Na een middaglunch met chauffeur Maarten werden de bidons gevuld en de energievoorraden weer aangevuld voor de rest van de etappe. Via steile, smalle weggetjes kwamen we boven in het windmolenpark aan waar we een prachtig uitzicht hadden. In de verte konden we de eindplaats van de dag al zien, waar we dan ook op af stevenden.
’s Avonds hadden we een diner wat zelfs menig veelvuldig TransAlper versteld deed staan. Antipasti, frutti di mare, ravioli, pasta, kaas, brood, salade, gegrilde groente, wijn, water, toetje. Tonnetje rond rolden we ons bed in en vroegen ons af wat het zou worden als we dit de hele week zouden hebben.
Etappe 2: de energie weer verbranden
Een heerlijke rustige start om warm te worden en al snel reden we op brede onverharde wegen het natuurgebied in. Lekker keuvelend gingen de kilometers snel op de teller voorbij. Wel waren de weersgoden ons vandaag minder gezind, want al snel begon het te regenen. We hadden een plaatselijke agriturismo benaderd of het mogelijk was bij ze te kunnen lunchen. En ja, dat kon. Gelukkig maar, want de rest van de dag zouden we niets meer tegen komen. Na een zeer hartelijk ontvangst met een portable gaskachel werden we weer warm en verwend met een typisch Sardijnse lunch met, bijna natuurlijk, een glaasje vino.
Het tweede deel van de dag was landschappelijk het mooist. Via stenige, kleine paadjes reden we verder zuidwaarts. Rick kon gelukkig nog voor McGyver spelen toen Roel hopeloos zijn achterwiel hoorde tegenstribbelen na 2 gebroken spaken. Na dit oponthoud en wat lekke banden sloten Ralf en Mark zich aan bij de rode groep, want die wilden graag de bikepark afdaling van Nuoro meemaken. En daar hadden ze geen spijt van! Een aaneenschakeling van bochten, drops en technische passages. Met een brede glimlach bereikten we Nuoro, waar we onze fietsen nog even door de wasstraat schoonmaakten.
Etappe 3: Ziekenhuis en transfer
De dag begon met enige zorgen, want een deelnemer werd na het ontbijt onwel. Gelukkig was het ziekenhuis op loopafstand van het hotel. Na enig onderzoek bleek er gelukkig niets aan de hand, waardoor hij ’s avonds zich weer bij ons aan kon sluiten in het volgende hotel.
De blauwe groep ging het eerste stuk met de taxi, waarbij de rode groep het stuk over het asfalt aflegde. Al vrij snel gingen we weer het binnenland in, waar we op prachtige uitzichten werden getrakteerd. Nadat we elkaar onderweg tegenkwamen, fietsten de groepen de rest van de route samen en zo kwamen we ook nog “een mooie paadje” tegen. Bij aankomst in het hotel zag het zwembad er zeer aantrekkelijk uit. Het was dan ook geen straf dat we hier 2 nachten zouden verblijven.
Etappe 4: De Punta La Marmora
We beklommen vandaag het hoogste punt van het eiland, de Punta La Marmora, met 1834 meter. Peter kwam op het idee deze dag de route niet op de fiets af te leggen, maar trailrunnend! Respect voor hem, want deze dag heeft hij bijna een marathon gelopen en dan ook nog eens met zo veel hoogte- en daalmeters. Op enkele punten was dit zeker sneller aangezien het pad naar deze top stenig en steil was. Dit kostte enkelen toch aardig wat zweetdruppels.
Het laatste stuk naar de top liepen we zonder fietsen. Zo hadden we een prachtig uitzicht over een groot deel van het eiland. Bij het kruis werd het Wilhelmus gezongen en vele selfies gemaakt voor het thuisfront. De afdaling was de beloning voor het zwoegen omhoog. Moe maar voldaan bereikten we ons hotel weer waar we bij het zwembad genoten van een welverdiend biertje.
Etappe 5: Kan het mooier?
Waarschijnlijk de mooiste etappe van de week. Met stralende zon fietsten we langs de markante tafelberg Perda e Liana wat prachtige plaatjes opleverde. Ook het vervolg was om over naar huis te schrijven. Een lange singletrail afdaling van ca. 1 meter breed met aan de rechterkant een hoogteverschil van zo’n 500 meter. Hier moest je je aandacht er wel bijhouden! Vol adrenaline en euforie lunchten we gezamenlijk onderaan deze trailafdaling. Extra lof gaat er uit naar Julie, die als enige vrouw in het gezelschap op een 26” fiets de trails naar beneden fietste alsof het niets was!
Na de lunch reden we wederom via mooie kleine wandelpaadjes naar onze eindbestemming van de dag die prachtig gelegen was midden in de natuur. Iedereen had hier zijn eigen knusse bungalow. Er heerste hier een echte vakantiestemming. Na een goed diner met o.a. pizza en ijs sloten we deze geweldige dag goed af.
Etappe 6: Langs de kust
We begonnen de dag met een prachtige lange afdaling naar een klein plaatsje waar we na een uur fietsen gezamenlijk aan de cappuccino zaten.
Na de “hoofdklim” van de dag hadden we een prachtig uitzicht op de zee. Daar reden we de rest van de dag dan ook langs. Mooie plaatjes leverde dit op. Inmiddels was het ook erg warm met de brandende zon op ons lijf. We lunchten vlak aan zee en genoten van de rust en het uitzicht.
Een deelnemer kwam helaas ongelukkig ten val op zijn knie maar heeft, bikkel als hij is, de etappe wel gewoon uitgefietst. Helaas was het zwembad van het hotel nog niet gevuld met water, dus moesten we het met een verfrissende douche doen.
Etappe 7: Een lange regenetappe
De weersvoorspellingen kwamen helaas uit en het regende vrijwel de hele dag. Gelukkig was het niet koud, maar de etappe was wel erg lang met bijna 90km voor blauw en ruim 92km voor rood. Het was nog een dagje afzien, maar ook genieten want er zaten toch weer een paar mooie trailtjes en afdalingen in de route. Moe maar voldaan kwamen we toevalligerwijze gelijktijdig aan op het strand, waar chauffeur Maarten ons op stond te wachten met champagne. We proostten op een super geslaagde week en de primeur van de Trans Sardinië.
Bekijk hieronder de aftermovie
Ook mountainbiken op Sardinië?
De editie in september is helemaal volgeboekt, maar heb je interesse voor 2020? Laat het ons weten en geef je voorkeursdatum op, zodat we je wensen mee kunnen nemen bij het ontwikkelen van het nieuwe reisprogramma.
Geef interesse op >>
