Deze reis heet de 'Panorama TransAlp Dolomiti' omdat je lang op hoogte blijft en zo optimaal geniet van het schitterende panorama van de Dolomieten. En om op die hoogtes van 2000-2500 m te komen klimmen we natuurlijk wel, maar we maken ook geregeld gebruik van een skilift. Zo kun je langer op hoogte fietsen en dat levert ons tevens veel prachtige daalmeters op.
Dag 1: Op naar St Vigil
Met een hele gezellige groep van “rode” en “blauwe” bikers begon onze TransAlp tocht op zondag 22 juli. De voorspelde regen bleef uit, wel was de ondergrond met al zijn wortels flink vochtig. Het was de hele dag zonnig en al behoorlijk warm. Het was meteen volle bak de afdalingen in want deze zijn erg technisch en vragen opperste concentratie. Wat een fantastische trails! De trails van vandaag zijn nog niet erg stenig, maar in plaats daarvan wel flinke boomwortels.
Het hoogtepunt was wel de afdaling van de Kronplatz, in 110 bochten naar beneden suizen. Bij aankomst in St.Vigil had chauffeur Paul alweer geregeld dat iedereen een goede kamer kreeg en we gastvrij werden onthaald.
Het hotel was uitstekend en na een flinke pizza was het dan ook goed slapen.
Dag 2: Over de Fanes en langs de wanden bij Heiligenkreuz
Vandaag weer een fantastische etappe! Rood klom de Fanes omhoog en reed daar prachtig tussen de Dolomieten door om een pittige afdaling te doen naar St. Kassian. Je verlegt heel snel je grenzen bij deze afdaling en op het randje van je kunnen daal je naar beneden met een steeds grotere glimlach als weer een lastig stuk lukt.
Blauw rijdt over een iets mildere klim. Via leuke trails rijden zij ook naar St. Kassian. Hiervandaan nemen we de stoeltjeslift naar boven en fietsten een pittige klim richting Heikigenkreuz. Daar fietsen we vlak langs een prachtige wand van de Dolomieten. Zo dicht langs zo’n wand geeft wel de indruk dat je maar een klein radartje bent in deze gigantische wereld.
Na de klim rijden we over een mooie trail met veel flow, weer richting St.Kassian. Daar nemen we nog een flinke ijsco. Helaas lag die van Koert al binnen 3 minuten op de grond dus nog maar weer een ijsje kopen. Hierna met de lift richting de Pralongiahutte. We reden over mooie schotterpaadjes op en neer naar de hut. Ze voelden aan als bergen want het was een flinke etappe.
Bij de Pralongiahut is het eten altijd super dus we aten onze buiken helemaal rond.
Dag 3: De Bindelweg en de prachtige afdaling vanaf de Col Rodella
Vanuit de hut genieten we tijdens de afdaling van het ongelofelijke uitzicht. We zien de Passo Pordoi liggen. Na een heftige trail met veel stenen kwamen we aan bij de lift die ons naar de bindelweg brengt. De lift ging pas over een half uur dus tijd voor een bakje koffie. Sjaak is de held van de dag want die trakteert de hele groep op koffie!
Boven stappen we uit de lift en kijken direct op de Marmolada. Een grote gletsjer die je prachtig ziet liggen aan de overkant. Na een groepsfoto dalen we af naar de Bindelweg. Ook onder wandelaars een zeer bekende trail. We slalommen ons door de wandelaars heen die keurig aan de kant gaan. Geen onvertogen woord. Onderweg kijken we ook vaak naar links en genieten van het prachtige uitzicht.
We komen aan bij het bikepark. Dat ligt er goed bij en we schieten door de kombochten heen. Daarna gaat de route eigenlijk naar rechts maar met deze groep durf ik het wel aan om de hele bikepark afdaling richting Canazei te doen. Het is wel werken want het is geen makkelijke afdaling, de meest technische afdaling van deze reis. Iedereen komt er goed doorheen en grenzen worden weer verlegd.
De blauwe groep gaat onder begeleiding van Marianne wel de officiële route doen en na een kort klimmetje dalen zij over een lekkere flowtrail naar Canazei. Daar eten we wat en fietsen richting de lift die ons naar de Col de Rodella brengt. Wat een uitzicht hier. Je ziet de Passo Sella prachtig lopen.
Daarna dalen we af en gaan over leuke trailtjes naar Wolkenstein. Daar zitten we in een luxe hotel met toetjesbuffet. Jeetje wat moeten we nu kiezen, dan maar 2 toetjes!
Dag 4: de Koninginnen etappe van deze tour
We blijven een dagje in Wolkenstein dus hoeven een keer niet onze tas in te pakken. Chauffeur Paul fietst deze dag gezellig mee.
We rijden over de fietspaden richting Ortisai, blauw begint hier meteen aan de zeer pittige klim richting de Grödenweg. Rood neemt eerst de lift naar de Seiseralm en rijdt daar een prachtige lus over de alm om zich vervolgens naar beneden te storten over de trail. Een lastige trail want er staan wat stenen rechtop en als je niet op let wordt je over je stuur gelanceerd.
Beneden neemt rood eerst een lekkere cappuccino voordat ook zij aan de klim naar de Grödenweg beginnen. Deze klim is vanaf het begin steil, 25% en klimt maar door over totaal ruim 900hm. Ook het laatste stuk is gemeen steil, maar boven geniet je van het prachtige uitzicht en op het terras van het restaurant is het echt genieten.
Daarna rijden we een stuk over de Grödenweg. Wat een prachtig uitzicht! We dalen daarna af over een mooie trail naar de secedalift. Die nemen we omhoog en dan volgt de highlight van deze tour. Een fantastische trail met prachtig uitzicht en het gaat maar door totdat we uiteindelijk weer in Wolkenstein zijn. Deze trail heeft echt alles, flow, techniek, uitzichten en het levert ook nog fantastische foto’s op!
Dag 5: over de Seiseralm
Rood begint meteen met een lekkere klim de Seiseralm op. Echter vandaag wordt er zwart gereden. Het is zo’n 100 HM meer dan niveau rood en je fietst over een fantastische kam heen met stenige steile paden.
Blauw mag met de lift en maakt een ronde over de Seiseralm. Dit gebied is bekend onder langlaufers en is prachtig met mooie groene grasvelden tussen de majestueuze bergen.
Daarna dalen we over leuke paadjes steeds verder naar beneden. Als we een groot deel van de afdaling hebben gehad komen we bij een leuk meertje waar we wat gaan eten. Machiel, Marianne en Frans nemen een plons en nemen een nat zeem het komende uur maar voor lief. Je broek is toch zo weer droog.
Je kan aan de temperatuur merken dat we de Dolomieten nu echt aan het verlaten zijn, 32 graden lekker fietsweertje, pfffff. Ook aan de bergen zie je het, ze worden steeds groener.
We dalen verder af over mooie trailtjes totdat we in de buurt van Bolzano komen, hier een stukje over het fietspad naar de lift van Kohlern. We moeten de groep in 2-en splitsen om in 2 shifts naar boven te worden gebracht. Als de 2e helft van de groep boven komt zit het andere deel van de groep aan een ijsje. Goed idee!
Hierna nog een stuk klimmen en dan volgt er een technische trail naar beneden. Je kan zien dat hier weinig wandelaars komen want het ligt er ruig bij. Niet alleen qua stenen maar ook een kras op je arm van een overhangende bramenstruik is zo gemaakt.
Na deze pittige afdaling is het nog een klein stukje dalen voordat we bij het hotel zijn. We nemen een duik in het heerlijk koele zwembad en Sandra, Koert en Machiel doen nog even mee met de aquarobics. Je snapt wel dat dat hilarische beelden gaf bij de diashow.
Dag 6: the last day! Toch nog lekker pittig.
De laatste dag vertrekken we wat vroeger. Je voelt de warmte al drukken. Het wordt weer een ‘30+dagje’ qua temperatuur. We fietsen eerst over een fietspad richting de bergen. Voor Koert kan dat niet snel genoeg gaan en hij trekt meteen de gaskraan open op het asfalt. Het is aanhaken en strak in het wiel blijven. Als we bij de trailtjes aankomen gaat het tempo er weer wat uit. We klimmen nu over prachtige trailtjes op en neer. Het is meteen flink zweten met deze temperaturen.
Wanneer we bij de tandradbaan aankomen moeten we even wachten. We kunnen met de hele groep mee naar boven de Mendelpas op. Boven drinken we een koffie met natuurlijk een apfelstrudel. De serveerster vraagt wat we bij de apfelstrudel willen, ijs, vanille of slagroom. Berend zegt meteen alles. Ze kijkt hem ongelovig aan. Berend zegt ik houd niet van “of”, alleen van “en”.
Nadat een flinke bodem is gelegd gaan we door. Er volgt nog een stevige klim naar de top. Daar hebben we prachtig uitzicht op het Lago di Caldaro. Daarna volgt een mooie afdaling met veel boomwortels en stenen, maar een heel gave afdaling. Nou ja afdaling, natuurlijk zit er af en toe ook een klimmetje in.
Als we de ronde bij Mendel gemaakt hebben duiken we het asfalt op om vol gas naar beneden te slingeren door de haarspelden. Halverwege pakken we een stuk schotter om daarna over trails de weg te vervolgen helemaal tot aan het Lago. Het laatste stuk is het heerlijk uitfietsen.
Als we bij de bus aankomen kan de champagnekurk geknald worden. Gelukkig heeft Machiel wat meer ervaring dan Marianne. Na een glaasje champagne is het tijd voor een heerlijke duik in het Lago. 25 graden Celsius is behoorlijk warm. Hierna chillen op het terras en wanneer de bus er is kunnen we weer op weg naar Toblach. Onderweg nog een lekkere pizza bij Lodenwirt. Als we 21:00 uur aankomen en iedereen zijn fiets al in de auto heeft gelegd voor de volgende dag drinken we nog een drankje.
Deze groep is echt naar elkaar toegegroeid, het lijkt wel familie. Wat een topgroep en wat een top editie van de Panorama TransAlp Dolomiti was dit!
Bekijk de aftermovie:
In 2019 ook een Panorama TransAlp rijden?
De bestemming is nog een verassing, maar je kunt wel alvast je interesse opgeven. Dan houden we je op de hoogte en krijg je automatisch bericht als de reis te boeken is en kun je dit met voorrang doen.
