Vrolijke maar ook wat gespannen gezichten verschenen in Immenstadt aan de vooravond van de eerste etappe van de klassieker Joe TransAlp. Een gemêleerd gezelschap van ‘nieuwkomers’ tot aan ‘ervaren rotten’ stond aan de start voor deze bijzondere reis over de Alpen van Zuid-Duitsland naar het Gardameer in maar liefst 7 dagen.
Na een uitvoerige briefing en volle buik doken we ons bed in. De volgende ochtend kon het avontuur eindelijk beginnen, iets waar we al maanden naar uitkeken. De zon scheen al volop en na de groepsfoto konden we eindelijk op pad. De aanloop was heerlijk om in te komen via licht stijgende onverharde paden langs de rivier en de benen op spanning te brengen. Dat laatste was nodig want de eerste klim die ons te wachten stond deze dag was de beruchte Schrofenpass. Een steile klim met op het laatste een loopstuk van aangelegde paden en bruggetjes langs een rotswand.
Na een pittige afdaling kwamen we in Lech waar de routes splitsten. Een deel van de groep koos voor de “kortste” weg via de Flexenpass, een ander nam de mooie maar toch wel pittige afdaling na de Freiburger Hütte. Eenmaal aangekomen in ons hotel was de kop eraf en wist iedereen waar hij/zij aan toe was...
Dag 2: het Silbertal
Een dag om niet snel te vergeten! Na een goedlopende klim daalden we af en kwamen in het onherbergzame en eenzame Silbertal uit. Hier begon een lange zware klim naar uiteindelijk de Heidelberger Hütte. Maar voordat we hier waren moesten we een loopstuk met grote rotsen trotseren en ook de nodige hoogtemeters moesten overwonnen worden. Vlak voor het Silbertal had Hans-Jurgen problemen met zijn achterrem en is hij met enkele medestrijders naar een fietsenmaker gegaan om dit te laten repareren. Dit kostte hen wel 600 hoogtemeters extra!
Toen we eenmaal de hut hadden bereikt (enkelen waren zo kapot dat ze zelfs die hele hut niet gezien hebben) was de afdaling een beloning: 100% fietsbaar en met een dalende tendens naar Ischgl. Hier stond ons een uitgebreid pastabuffet te wachten. Dit hadden we wel verdiend na een zware, intensieve dag! We doken er vroeg in want morgen stond ons weer wat moois te wachten.
Dag 3: Uina Schlucht vs Reschensee
Rick zat tot in de late uurtjes nog achter zijn laptop om alternatieve routes te maken om zodoende het plezier te laten overheersen en de zware etappe iets te verlichten voor diegene die dat wilden. Dat bleek een succes want met een grote glimlach kwam iedereen aan in het mooie Italiaanse hotel waar we verbleven. Een bijzondere etappe want we fietsten vandaag van Oostenrijk via Zwitserland naar Italië.
Een gave trailafdaling vanaf de Viderjoch deed de spirit weer aanwakkeren en dat was heerlijk. Halverwege de etappe kon er gekozen worden tussen de imposante Uina Schlucht (een uit de rotsen gehakt pad) of de gemoedelijkere route via de Reschensee met Italiaanse cappuccino.
Wat er ook gekozen werd, het was een mooie belevenis!
Dag 4: de Stelvio!
Een dag als deze maak je niet vaak mee. En dat is omdat je een historische berg uit de Giro d’italia beklimt waarbij je ook nog mooie trailtjes rijdt en uiteindelijk bovenop deze Cima Coppi overnacht. Een ervaring om nooit meer te vergeten.
Maar er moest natuurlijk nog wel getrapt worden en al die hoogtemeters overwonnen worden. Iedereen heeft weer grenzen verlegd deze dag en zijn of haar zinnen verzet op deze lange maar mooie beklimming. ’s Avonds eten we op bijna 2800 meter en dronken we een wijntje om deze mooie dag op een waardige manier af te sluiten.
Dag 5: regenetappe
Gezien de weersomstandigheden en voorspellingen reden we allemaal de meest directe route naar ons volgende hotel.
Het was koud en vooral nat en op de hoogte waarop we zaten en ook de hoogte waar we overheen moesten (de Passo Gavia met wederom ruim 2600 meter). En dan blijkt maar weer hoe belangrijke goede kleding is en klein en nietig wij als mensen zijn.
Nat en koud kwamen we aan in ons hotel. In de namiddag zaten we gezellig met zijn allen in de bar met een biertje, chips en sterke verhalen. De dag sloten we af met een welverdiende pizza en Italiaans wijntje in de plaatselijke pizzeria. We waren weer aangesterkt voor de al weer één-na-laatste etappe die zou volgen.
Dag 6: wow!
Een hele gave etappe die begon met een lange klim en daarna overging in een prachtige maar toch wel technische afdaling van maar liefst 800hm naar het stuwmeer. Puur genot!
Na een lekkere lunch op naar de laatste klim van de dag, hoewel, de laatste van de dag? Door omstandigheden had Yves maar liefst 3800 hoogtemeters gemaakt! Wat een bikkel. In het fijne hotel in Madonna di Campiglio dineerden we als een koning(in) en zorgde een afsluitende limoncello voor de benodigde spirit voor de laatste etappe die zou volgen.
Dag 7: op naar Riva!
Vroeg uit de veren want een uitfiets-etappe zou het niet worden. Via landschappelijke mooie paden en wegen reden we richting het zuiden, maar ook vandaag kregen we het niet cadeau. Menig zweetdruppel belandde op onze bovenbuis en de laatste energie in ons lijf hadden we nodig om na 7 dagen genieten, afzien, overleven en overwinnen aan te komen bij de finishplaats aan het Gardameer. Hier was de beloning groots en stond de koude champagne klaar en doken we nog even lekker in het Gardameer in onze fietskleren. Yes, we hebben het gehaald!!!!!!!!
Cor en Rick bedanken jullie voor een hele gezellige en onvergetelijke week en hopen jullie op een volgend avontuur weer te mogen begeleiden.
