Een groep echte backcountry-pioniers verzamelde zich op zondagavond in Hjerkinn. Reisleider Saar stond klaar met een vers gekookte maaltijd, die werd opgeleukt met mooie flessen wijn meegebracht door de pioniers. In de trein tussen Oslo en Hjerkinn hadden ze al veel elanden en ander wild gespot, een teken voor hun scherpe oog! Na het verdelen van de bagage dook iedereen op tijd het bed in, de eerste dag kon nog wel eens zwaar worden...
Een zware, maar geslaagde 1e dag!
Met enige spanning stond iedereen op: hoe zal het gaan op de gloednieuwe skies? Is dat nieuwe thermoshirt echt zo fijn? Zijn de handschoenen warm genoeg? Gelukkig kregen we na een vlotte start kregen meteen antwoord op deze vragen, we moesten volle bak aan de gang door de gigantisch diepe sneeuw. Tot ons middel zakten we weg en meteen werd duidelijk dat het niet voor niks een pioniers-reis was. De mensen in topvorm konden zich uitleven en trokken spoor voor de anderen, heerlijk die energie! Wel bleef het hard werken op deze dag met stijgende tendens!
Foto: Arjen Heeres
We lopen het muskusos gebied in en proberen tussen het inspannen door om ons heen te kijken. Wow! Daar staan ze! Net na de lunch laten deze oerdieren zich van een afstand aan ons zien. Door de verrekijker krijgen we er allemaal een goed beeld van. Hoewel pas halverwege noemen we de eerste dag van de Backcountry tocht in Dovrefjell al geslaagd.
Foto: Arjen Heeres
De laatste kilometers naar de hut zijn nog lang, maar aangekomen worden we verwelkomd door een groepje Noorse studenten. Zij zingen de jarige in ons gezelschap toe. Ook wordt voor het eerst de 'Rick-award' uitgereikt… een toepasselijke recycling van een pakje hartkeks.
Op de zolder van de hut maken we het ons comfortabel en slapen we een eerste lange nacht.
Dit is pionieren!
Dag 2 is in kilometers een korte, maar het terrein en de hoogtemeters liegen er niet om. Ongemarkeerd en over een steile pas die op BC-skies uitdagend zal zijn. Gaan we het halen? Als team werken we onszelf erover heen, ook de pulka komt met trek- en duwwerk boven. De sneeuwschoenen die we als reserve mee hebben komen goed van pas.
Foto: Arjen Heeres
Ondertussen is het ruig weer, maar zie je dat iedereen geniet. Dit is pionieren! Eenmaal boven ben je even blij, echter al snel slaat dit om in alertheid: er wacht nog een even zo steil stuk naar beneden werken. Tussen de rotsen door vinden we een mooie weg en kunnen we lunchen terwijl de wolken optrekken. Een nieuw dal toont zich, wij weten dat we een mooie middag tegemoet gaan.
De nieuwe skies worden goed ingewijd, onder de sneeuw laten de stenen zich soms net even zien. Ook staat er aan de overkant van het dal een grote kudde wilde rendieren. En niet veel verder ligt, diep afgelegen in Dovrefjell, de hut waar we 2 nachten zullen blijven. Prachtplek! Koud ook! Binnen is het rond het vriespunt als we de deur open doen en het zal nog even duren voor de houtkachels het warm hebben gestookt. De donsjassen en mutsen komen hier zelfs binnen van pas. Sneeuw smelten is noodzakelijk, hier is geen water uit een wak te halen. Maar wat een uitzichten! En gaan we dan ook nog het noorderlicht zien?
‘Oefenen’ voor de Koninginne-etappe
De volgende dag maken we een schitterende dagtocht nog verder het gebied in. Veel diersporen en geen mens te zien. Met wat techniektips en oefenen zonder grote rugtas krijgt iedereen vertrouwen voor de volgende dag – de Koninginne-etappe van onze reis.
Net voor we de hut weer zien worden we nogmaals getrakteerd op een hele grote kudde wilde rendieren. Ze laten zich goed fotograferen en geven ons een mooie show van hoe zij zich bewegen als groep. We sluiten de dag af met een warme choco en zetten de wekkers extra vroeg.
Foto: Arjen Heeres
De Koninginne-etappe!
Dik 26 km plus flink wat hoogtemeters hebben we voor de boeg. Om iets voor 8-en sluiten we de deur van ‘onze’ hut. Twee nachten waren we de enige bewoners. Met een strakblauwe lucht en windje in de rug trekken we in ganzenpas naar de eerste klim. Boven nemen we een eerste pauze, maar niet te lang, we willen door! En dat wordt beloond, we trekken verder, klimmen verder, en mogen dan met een heerlijke afdaling een tijdlang door een verlaten, windstil dal trekken. Waanzinnige sneeuw en het lijkt wel vakantie. De zon schijnt volop en we trakteren onszelf toch op een kleine extra pauze met een kop koffie. Genieten! Dit soort momenten koester je, zo vaak gebeurt het op deze tochten niet dat je gewoon relaxt buiten kan zitten. Luxe in haar pure, allermooiste eenvoud.
Foto: Arjen Heeres
Maar dan,...we ronden de berg en voelen de wind, we zien de laatste klim en de stijgvellen komen uit de tas. De wind trekt aan en de helling blijkt ijzig. We moeten aan de bak! Met zigzag-bochten werken we ons omhoog en hopen we boven te kunnen lunchen. Eenmaal boven worden we uiteraard weggeblazen en moeten we even door… een extra snackje dan maar. Gelukkig vindt Saar iets verder op de route een mooi kommetje, daar kunnen we even zitten. De hartkeks smaken ineens heerlijk. Met hernieuwde krachten maken we ons op voor het laatste stuk: ijzige vlaktes, een pittige afdaling en dan ineens: de hut! De Koninginne-etappe is volbracht, wat voelen we ons sterk!
De hut is sfeervol en authentiek, in de self-service kast staat zelfs pannenkoekenmeel!
Dit pioniersteam heeft geluk
Met een luxe ontbijt beginnen we aan de etappe van vandaag die vlak en niet te lang is.
Foto: Arjen Heeres
Het weer is ons extreem goed gezind. We hebben volop zon en er staat geen wind. Aan beide kanten steile bergwanden en voor ons ook ruige bergen. Dit pioniers-team heeft geluk. Vroeg in de middag komen we aan bij de 'oude hut', waar je alleen op je knieën naar binnen kan. De voordeur is een kleine meter hoog, hier heeft de tijd lang stil gestaan!
Wij kunnen nog tot zonsondergang buiten zitten en genieten van deze laatste avond diep in de bergen.
Ook dit hoort bij pionieren
Zaterdagochtend trekken we het gebied uit, eerst nog over een mooi smal pad, daarna over een afdaling die iedereen inmiddels moeiteloos afkomt.
Foto: Arjen Heeres
Foto: Maurice Strubel
Uitgekomen bij een boerderij blijkt daar de weg geruimd en moeten we de laatste kilometers lopen. Tsja, dat hoort bij het pionieren, de uitzichten zijn er overigens niet minder om. In de bus naar Oppdal mijmeren we na en aangekomen bij ons laatste onderkomen pakken we snel een biertje met zijn allen. Smaakt naar meer pioniers-avonturen!
Foto: Arjen Heeres
Wil je dit avontuur in Dovrefjell ook beleven? Doe dan, geheel vrijblijvend, een vooraanmelding voor 2019. Dan houden we je op de hoogte en krijg je als eerste bericht als er geboekt kan worden.
